Ανάμεσα στα όσα διάβασα στην έκθεση του Γενικού Ελεγκτή και στα όσα αναφέρονται σχετικά με τον ΚΟΤ, το μάτι μου έπεσε στο ποσοστό των κέντρων αναψυχής τα οποία λειτουργούν χωρίς άδεια και το οποίο φτάνει σχεδόν το 75%.
Θα επανέλθω σε αυτό αφου πω ότι πλέον ο Δήμος Λεμεσού μετά από όλη την αναπουμπούλα των τριών τελευταίων χρόνων, θα πρέπει να κατάλαβε ότι δεν μπορεί να κλείσει την Σαριπόλου και ούτε να την αφήσει να λειτουργεί απλά σαν καφενείο.
Η Σαριπόλου έγινε από το ξεκίνημα της σημείο αναφοράς για την πόλη της Λεμεσού. Σημείο διασκέδασης για ντόπιους, για συμπολίτες μας από άλλες πόλεις, για τους ξένους επισκέπτες της Λεμεσού. Και τα κατάφερε μόνη της.
Βεβαίως η ανάπλαση τόυ κέντρου της πόλης έδωσε την ώθηση στην επιχειρηματικότητα σε αυτή την περιοχή φάντασμα όπως ήταν η Σαριπόλου πριν, όμως ο Δήμος μας δεν βοήθησε η προσπάθεια αυτή να αναπτυχθεί και να διατηρηθεί.
Σαν αποτέλεσμα τα μαγαζιά όσα επιβιώνουν το κάνουν με μεγάλη προσπάθεια, με μεγάλο κόπο και χωρίς την βοήθεια της τοπικής αρχής. Που θα έπρεπε να ήταν αυτή μπροστά και πρώτη στην προώθηση και ενίσχυση αυτής της περιοχής.
Μετά λοιπόν από τρία χρόνια θα πρέπει ο Δήμος Λεμεσού επιτέλους να παραδεχθεί ότι το κέντρο της πόλης δεν είναι για τους δυο, τρείς, δέκα, γείτονους που μουρμουρούν και φωνάζουν ότι ενοχλούνται από την πολυκοσμία και την μουσική.
Θα πρέπει λοιπόν ο Δήμος να βοηθήσει το κάθε ένα μαγαζί ξεχωριστά για να αδειοδοτηθεί. Θα πρέπει να δώσει και κίνητρα, φορολογικά, ακόμη και οικονομικά σε νέα μαγαζιά για να δραστηριοποιηθούν εκεί και σ’ όλο το ευρύτερο κέντρο.
Στην Σαριπόλου θα πρέπει να ξηλωθεί επιτέλους η λανθασμένη κατασκευή της πέργολας έτσι που να ανοίξει ο χώρος και να μπορούμε να μιλούμε κυριολεκτικά για πλατεία. Γιατί αυτό που είναι σήμερα σίγουρα δεν είναι πλατεία.
Θα πρέπει ακόμη ο Δήμος να φανεί τολμηρός και να βρει λύσεις για το παντοπουλείο. Δεν μπορεί αυτό το υπέροχο κτήριο να παραμένει νεκρό. Ίσως θα πρέπει να παραδεκτούμε ότι η εποχή για αγγουράκια και ντομάτες πέρασε ανεπιστρεπτί.
Το Παντοπουλείο θα πρέπει να δέσει με την γύρω περιοχή, να παράξει πολιτισμό, θεάματα, καλλιτεχνήματα, να γίνει χώρος έκφρασης, παραστάσεων, χώρος ψυχαγωγίας, του ούζου, της ζιβανίας, να συμπληρώσει τα μπαράκια, τα παραδοσιακά καφενεία.
Κι΄όλα αυτά τα λέω όχι για να κάνουν περισσότερα λεφτά όσοι δραστηριοποιούνται εκεί. Μακάρι να βγάζουν οι ανθρώποι. Όλα αυτά που λέω είναι για το καλό της Λεμεσού μας. Για το κόσμο της πόλης. Για την φήμη της, για την καθημερινότητα της.
Και είναι εδώ που θα πρέπει να νομοθετήσουν επιτέλους και οι βουλευτές. Οι Λεμεσιανοί βουλευτές ας βγουν μπροστά και ας προτείνουν νόμους που θα ωφελέσουν και την Λεμεσό. Όλες αυτές οι άδειες που σήμερα χρειάζεται ένα υποστατικό είναι πολλές.
Γι΄αυτό κι΄ο Γενικός Ελεγκτής έχει εντοπίσει ότι σε αυτό το τεράστιο ποσοστό, στο 75%, τα κέντρα αναψυχής λειτουργούν χωρίς άδειες λειτουργίας. Δεν το κάνουν σκόπιμα. Ίσως το 10% από αυτούς. Για τους άλλους είναι εντελώς αδύνατο.
Για παράδειγμα δεν μπορεί στην κεντρική λεωφόρο στο Παρίσι στις καφετέριες να έχουν μόνο ένα αποχωρητήριο. Στην Βιέννη στην κεντρική πλατεία έχουν δυο. Στην Λεμεσό κι΄ανεξαρτήτως μεγέθους τους ζητάμε το λιγότερο 6-8. Δεν είναι δυνατόν.
Δεν γίνεται και δεν μπορεί να χρειάζεται ένα τέτοιο μαγαζί αδειοδότηση από δέκα διαφορετικές υπηρεσίες κι΄οργανισμούς. Δεν είναι φυσιολογικό να μην προβληματίζει αυτό το τεράστιο ποσοστό, το 75% κι΄απλά να διερωτούμαστε γιατί δεν τους κλείνουν.
Και κλείνω επιστρέφοντας στον Δήμο Λεμεσού. Θάρρος και όραμα για το καλό της πόλης μας. Πεζοδρομήστε την οδό Κανάρη. Την Σαριπόλου και τον δρόμο γύρω από το δημοτικό μέγαρο. Αλήθεια γιατί ο δρόμος αυτός δεν έγινε πεζόδρομος;
Και κάντε parking περιφερειακά!
o ΛΕΜΕΣ ιος…
