Μπορεί αυτά που θα γράψω να φανούν σε κάποιους παράξενα. Σε κάποιους ίσως να φανούν και Κινέζικα. Σαν Λεμεσιανός νοιώθω σήμερα σαν πολίτης δεύτερης κατηγορίας. Κάτι σαν τους Απορίτζιναλ στην Αυστραλία ή τους Ινδιάνους στην Αμερική.
Σήμερα μια Λεμεσιανή ομάδα αγωνίζεται σε Ευρωπαικό αγώνα και θα καλεστεί να αγωνιστεί στο γήπεδο μιας προσφυγικής ομάδας, σε μια άλλη πόλη, μακριά από την συμπρωτεύουσα την φυσική έδρα της Αθλητικής Ένωσης Λεμεσού.
Το ίδιο θα γίνει και με την άλλη Λεμεσιανή ομάδα τον ΑΠΟΛΛΩΝΑ που θα αγωνιστεί σε λίγες μέρες όπως και πέρσι στο γήπεδο της πρωτεύουσας όπου εκεί θα μεταβούμε οι ιθαγενείς για να παρακολουθήσουμε την ομάδα της πόλης μας.
Σήμερα λοιπόν ανέμενα το αυτονόητο. Μια ανακοίνωση κοινή ή ξεχωριστά από τους παράγοντες της πόλης αυτής. Το ΕΒΕΛ, την εταιρεία τουριστικής ανάπτυξης, τον Δήμο Λεμεσού αλλά και όλους τους υπόλοιπους Λεμεσιανούς Δήμους.
Μια καυστική ανακοίνωση που να απευθύνεται προς το Κυπριακό κράτος και να του λέει τα αυτονόητα. Αλλά ξέρω, αυτά που λέω για πολλούς σε αυτά τα σώματα είναι πελλάρες, είναι ακατανόητα, είναι δευτερεύουσας σημασίας.
Για όσους όμως καταλαβαίνουν είμαι σίγουρος πόσο άσχημα και αυτοί θα νοιώθουν και πως μπορούν να αντιληφθούν τι σημαίνει αυτό οικονομικά, σκεφτήκατε τρείς χιλιάδες Ρώσοι οπαδοί της Ζενίτ στη Λεμεσό, αλλά και γενικά.
ο ΛΕΜΕΣ ιος…
