Aπό τα τέλη 19ου αι. και στις αρχές του 20ου η πόλη της Λεμεσού πήρε μια ανιούσα πορεία ανάπτυξης τόσο στον τομέα του εμπορίου και της βιομηχανίας όσο και σε θέμα πληθυσμού. Σημαντικός παράγοντας στην ανάπτυξη αυτή απoτέλεσε το λιμάνι της πόλης και η μεγάλη ζήτηση για εργασία και παραγωγή για σκοπούς προώθησης του εμπορίου.
Την ίδια περίοδο παρουσίασε μεγάλη ακμή η ανάγκη ανάπτυξης της πνευματικής και κοινωνικής ζωής των κατοίκων, που υπήρξε πρωτοποριακή σε πολλούς τομείς. Μέσα σ’ αυτό το κλίμα ξεπήδησε επιτακτική η ανάγκη για απόκτηση μιας μεγάλης και σύγχρονης Αγοράς. Η κίνηση αυτή θα μείωνε την πλανωδιοπόληση και θα εξασφάλιζε την είσπραξη φόρων στο δημόσιο για περαιτέρω εξέλιξη.
Με σχέδιο του αρχιτέκτονα Ζαχαρία Βόνδα την περίοδο Δημαρχίας του Σπύρου Αραούζου, η Δημοτική Αγορά έγινε πραγματικότητα και σήμα κατατεθέν της πόλης από το 1918. Το Δημοτικό Συμβούλιο εξασφάλισε από την αποικιακή Κυβέρνηση δάνειο 4 χιλιάδων λιρών με 4% τόκο. Τον Ιούνιο του 1916 μεταβιβάστηκαν επ’ ονόματι του Δημαρχείου τα κτήματα που εξαγοράστηκαν για τη Δημοτική Αγορά έναντι του ποσού των £600 και ο Δήμαρχος εξουσιοδοτείτο από το Δημοτικό Συμβούλιο να αναθέσει στον Ελλαδίτη αρχιτέκτονα Ζαχαρία Βόνδα την εκπόνηση του προσχεδίου της Δημοτικής Αγοράς. Το τελικό σχέδιο της Αγοράς περιλάμβανε 70 πρατήρια και 8 εξωτερικά μαγαζιά καθώς κι’ ένα καλό καφενείο στην πλατεία. Τα ετήσια έσοδα του Δήμου από τα ενοίκια υπολογίζονταν να φθάσουν τις £900.
Μέχρι την περίοδο υλοποίησης του νέου Παντοπωλείου στην πόλη λειτουργούσαν άλλα δυο μικρότερα που εξυπηρετούσαν μερίδιο της πόλης. Το μικρό παλιό Παντοπωλείο βρισκόταν στην οδό Αγ. Ανδρέου και το άλλο μεγαλύτερο στην πλατεία της Κουναπιάς (σημερινή Β’ Δημοτική Αγορά).
Με την πάροδο των χρόνων και τις νέες δημαρχίες της πόλης η Αγορά δέχτηκε επεκτάσεις, ανακαινίσεις και βελτιώσεις και λειτουργεί ακόμα και σήμερα. Αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα κτίρια της Λεμεσού και σύμβολο ανάπτυξης στην ιστορία της.
Με πληροφορίες από LimassolInHistory και Πωλίνα Παπαδοπούλου
