Η πιο κάτω κουβέντα, πραγματική. Έγινε χθες σε μια καφετέρια στην περιοχή του κέντρου. Μετά από αρκετούς μήνες έβλεπα ένα παλιό φιλαράκι. Είχε πάει για σπουδές στην Θεσαλονίκη πριν πέντε χρόνια και τώρα δεν θέλει να γυρίσει πια.
Γι΄αυτό και ήλθε απλά για να έλθει, ήλθε για ένα πενθήμερο μόνο, να δει τους συγγενείς, να πει το Χριστός Ανέστη και μετά, ξανά “βουρητός” πίσω στην Ελληνική συμπρωτεύουσα. “Το δοκίμασα και δεν μπορώ να ζήσω εδώ”. Αυτό μου είπε ξανά και ξανά.
Ωραία πόλη η Θεσαλονίκη, την επισκέφθηκα πάρα πολλές φορές, δεν έζησα όμως ποτέ εκεί. Κι΄ως εκ τούτου δεν μπορώ να καταλάβω τι είναι αυτό που κάνει όσους έχουν ζήσει την πόλη αυτή, να την έχουν ερωτευτεί τόσο μα τόσο πολύ.
Για να πω την αλήθεια, συγκρίνοντας απλά την πόλη, την Θεσαλονίκη, με την Λεμεσό, για μένα βέβαια δεν υπάρχει σύγκριση. Βεβαίως εγώ ίσως να είμαι εκκεντρικός, ίσως υπερβολικός, αλλά για μένα και αυτό του είπα, είναι πιο όμορφη η Λεμεσός.
Και τότε αρχίσαν οι συγκρίσεις. Αν του λέω η Βαλαωρίτου με τα Λαδάδικα, είναι κάτι σαν Σαριπόλου με Κάστρο, τότε είναι πιο όμορφη η Λεμεσός. “Ίσως κάτι να αλλάζει τώρα”, η απάντηση. Αλλά μου λέει, η Θεσαλονίκη έχει την θάλασσα.
Διαφώνησα βέβαια και σε αυτό. Και του παρέθεσα τον δικό μας τον παραλιακό, την επίχωση, την μαρίνα που έρχεται, όπως και το ότι η θάλασσα στη Λεμεσό είναι πεντακάθαρη, ενώ ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει με τον Θερμαικό.
Παραδέκτηκα ότι για δυο πόλεις που περίπου έχουν το ίδιο μέγεθος σε έκταση, είναι πλεονέκτημα το ότι η Θεσαλονίκη έχει πολύ περισσότερο κόσμο, μεγαλύτερο πληθυσμό. Αυτό είναι που δίνει στην πόλη εμπορικότητα και ρυθμό.
Παραδέκτηκα ότι το φαγητό στην Θεσαλονίκη είναι εκτός από πάμφτηνο, είναι και προσεγμένο, είναι και γουστόζικο και είναι ίσως το πιο νόστιμο Ελληνικό φαγητό. Σε αντίθεση με το Εγγλεζοποιημένο δικό μας φαγητό του chicken nugets και της pizza ή έστω και του παγωμένου ψημένου στο microwave μουσακά.
Του είπα ακόμη ότι μια Πλατεία Αριστοτέλους λείπει από την Λεμεσό, λείπουν οι πεζοδρόμοι στο εμπορικό κέντρο εκεί που είναι τα μαγαζιά, δεν έχουν αναδειχθεί οι αρχαιότητες όπως εκεί, όμως επέμενα και πάλι για την Λεμεσό.
Και τότε μου είπε κάτι που δεν μπόρεσα να αντικρούσω. “Ο κόσμος εκεί περπατά, έχει άλλη κουλτούρα, είναι πιο χαλαρός, δίνει ζωή στην πόλη”. Όσο κι΄αν σκέφτηκα να του πω, “μα κι΄εμείς οι Λεμεσιανοί είμαστε ανοικτόκαρδοι, του γλεντιού” και μπλα μπλα, σώπασα!
Την ίδια ώρα στον πεζόδρομο που καθόμασταν κοίταξα γύρω, γεμάτο μοτόρες, είδα στραβωμένα πασαλάκια και αυτοκίνητα στο πεζοδρόμιο και μια παρέα πάραδιπλα να μουρμουρά ότι δεν έβρισκαν parking. Δεν εβρισκάν parking στα 10 μέτρα, γιατί στα 100 μέτρα είχε.
Εξακολουθώ να πιστεύω ότι η Λεμεσός, είναι καλύτερη πόλη για να ζεις από την αγαπημένη μου Θεσαλονίκη. Δεν έθιξα άλλωστε και το θέμα των καιρικών συνθηκών και ιδιαίτερα του κρύου Χειμώνα. Δεν παύει όμως να λέω ότι κι΄αυτά που το φιλαράκι μου είπε, είναι όντως αλήθεια.
Η πόλη μας άλλαξε, η πόλη αλλάζει. Δυστυχώς τα μυαλά μας όμως δεν έχουν και τόσο αλλάξει. Στην Θεσαλονίκη οι καταστηματάρχες διαδηλώνουν ζητώντας και άλλους πεζόδρομους. Εδώ κάνουμε ακριβώς το αντίθετο. Θέλουμε αν είναι δυνατόν η Ανεξαρτησίας να γίνει parking, αλλά και να είναι δρόμος τετραπλής κατεύθυνσης.
Και δυστυχώς τα ίδια μυαλά ο ίδιος τρόπος σκέψης υπάρχει και στο δημαρχείο. Στις τοπικές αρχές. Γι΄αυτό και ο δήμος ανοίγει τα βράδια τις μπαριέρες, δίνοντας χώρο στα αυτοκίνητα να κατακλύσουν τους πεζοδρόμους και τις πλατείες.
Κι΄όμως και πάλι φιλαράκι και όσα γράφω πιο πάνω είναι πραγματική ιστορία και κουβέντα που έγινε χθες, η Λεμεσός είναι η πιο όμορφη πόλη στον κόσμο. Γι΄αυτό γύρνα πίσως, στην πόλη μας, μαζί με φρέσκια μυαλά, θα την αλλάζουμε και θα το κάνουμε, κάθε μέρα προς το καλύτερο!!!
ο ΛΕΜΕΣ ιος…
