Όπως αναφέρεται σε άρθρο που δημοσιεύεται στο επιστημονικό έντυπο British Medical Journal, το υπολογιστικό αυτό μοντέλο αναπτύχθηκε από ερευνητές του Πανεπιστημίου του Αμπερντίν στη Σκωτία, με επικεφαλής τον ειδικό στην Ιατρική Στατιστική Ντέηβιντ ΜακΛέρνον.
Οι επιστήμονες τροφοδότησαν το σύστημα με στοιχεία που αφορούν περίπου 113.900 γυναίκες, οι οποίες είχαν κάνει διαδοχικές προσπάθειες εξωσωματικής γονιμοποίησης (συνολικά 184.269), ώστε να μπορεί να κάνει προβλέψεις επιτυχίας για έως έξι κύκλους εξωσωματικής γονιμοποίησης. Το υπολογιστικό μοντέλο λαμβάνει υπόψη την τυχόν χρήση κατεψυγμένων γονιμοποιημένων ωαρίων, τον αριθμό των εμβρύων που θα καταψυχθούν, τον αριθμό των ωαρίων που συλλέγονται κάθε φορά, την υγεία των εμβρύων που μεταφέρονται στη μήτρα και άλλες παραμέτρους.
Ωστόσο, προς το παρόν δεν λαμβάνει υποψη του παράγοντες, όπως το βάρος της γυναίκας, το κάπνισμα, την κατανάλωση του αλκοόλ κ.α.
Το πρόγραμμα είναι διαθέσιμο online στην διεύθυνση https://w3.abdn.ac.uk/clsm/opis.
Αξίζει να σημειωθεί ότι, η ηλικία είναι ο πιο σημαντικός παράγοντας επιτυχίας ή αποτυχίας στην εξωσωματική γονιμοποίηση, καθώς μετά τα 30 έτη ζωής, οι πιθανότητες μειώνονται σταδιακά.
Ενδεικτικά, μια γυναίκα 30 ετών με δύο χρόνια ανεξήγητης υπογονιμότητας (η οποία ξεκίνησε στα 28 τις προσπάθειες να αποκτήσει παιδί) έχει κατά μέσο όρο πιθανότητα 46% να συλλάβει με την πρώτη προσπάθεια εξωσωματικής γονιμοποίησης και 79% με την τρίτη.
Ως γνωστόν, κατά την κλασσική πρακτικής της εξωσωματικής γονιμοποίησης, ένα ωάριο συλλέγεται από τις ωοθήκες της γυναίκας και γονιμοποιείται από σπερματοζωάριο σε εργαστηριακές συνθήκες. Στη συνέχεια, το γονιμοποιημένο ωάριο, είτε εισάγεται στη μήτρα της γυναίκας για να αναπτυχθεί, είτε καταψύχεται για μελλοντική χρήση. Μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθούν ωάρια ή/και σπερματοζωάρια από δότες. Μία συχνή εναλλακτική μέθοδος εξωσωματικής είναι η σπερματέγχυση.
ΠΗΓΗ: health.in.gr, ΑΠΕ-ΜΠΕ…
