Η μεγαλύτερη μέρα στην ιστορία της Αθλητικής ‘Ενωσης Λεμεσού ξημερώνει σήμερα Τετάρτη. Και το πως νοιώθει ένας Αελίστας σήμερα, μόνο ένας Αελίστας μπορεί να μας πεί.
Η ανατριχίλλα θα είναι σίγουρα μεγάλη την ώρα που θα ανεμίζουν τα παιδάκια το σεντόνι και η τρίχα θα σηκωστεί κάγκελλο, στο άκουσμα του γνωστού ύμνου για το Champions Leauge.
Ένας Λεμεσιανός Αελίστας θα νοιώθει όμως και αηδία για το ότι σήμερα η ομάδα του, η Αθλητική Ένωση Λεμεσού, δίνει ένα τέτοιο παιγνίδι, μακρυά από την πόλη της, μακρυά από την Λεμεσό.
Ένας Λεμεσιανός Αελίστας θα νοιώθει τον ρατσισμό της κρατικής πρωτεύουσας, που τον αναγκάζει να μεταβεί 140 τόσα χιλιόμετρα, μακρυά από την πόλη του, για να παρακολουθήσει αυτόν τον αγώνα.
Δεν είναι κάτι που θα το χωνέψουμε τόσο απλά. Η ΑΕΛ θα έπρεπε να μπορεί να αγωνιστεί σε ένα τέτοιο παιγνίδι στην φυσική της έδρα και για το ότι δεν μπορεί να το κάνει, αυτό είναι μεγάλη ντροπή.
Ντροπή για το Κυπριακό κράτος, τον Κυπριακό αθλητισμό, τα Κυπριακά Μ.Μ.Ε. και όλους τους λεγόμενους μεγαλοπαράγοντες και μεγαλοσασμένους και βολεμένους αυτής της πολιτείας.
Κατά τ΄άλλα, απόψε δεν πρέπει να λείψει κανείς. Είναι η μεγαλύτερη βραδυά για τον κάθε Αελίστα και είναι κάτι που θα θυμάτε να λέει στα παιδιά και τα εγγόνια του.
Ας κιτρινίσει λοιπόν απ΄άκρη σε άκρη το αντιπαθητικό ΓΣΠ.
ο φούρπΟς…
