Γύρω στη δεκαετία του 1950 οι Λεμεσιανοί με απληστία αγόραζαν και έτρωγαν τα φημισμένα ολοκόκκινα μικρά σε μέγεθος καρπούζια μάρκας “Λανίτη”.
Ο μεγαλέμπορος και μεγάλος ευεργέτης των Σχολείων της Λεμεσού Ν.Π.Λανίτης που ο κοσμάκης τον αποκαλούσε” ο Νι-Πί” εισήγαγε από το εξωτερικό ένα είδος καρπουζιού το οποίο εφύτευσεν στο αγρόκτημα του και κατόρθωσε να δώσει στη αγορά καρπούζι με μαύρα κοκκόνια και ολοκόκκινο εσωτερικά το μέγεθος του οποίου ήταν σχεδόν το ήμισυ των σημερινών καρπουζιών και ευγεστότατο.
Το αξιοσημείωτο ήτο ότι ο μεγαλέμπορας μεγαλοκτηματίας και παραγωγός Νικόλας Π. Λανίτης για να προωθήσει στη αγορά τα καρπούζια της ιδικής του παραγωγής τα έφερνε στη Α’ Δημοτική αγορά, το “μεγάλο Παντοπωλείο” και έκαμνε ο ίδιος τον μαννάβη και τα πωλούσεν στο καταναλωτικό κοινό που με θαυμασμόν του έβλεπε αυτόν τον μεγαλέμπορα να γίνεται μαννάβης, χάρις στην προώθηση της παραγωγής του των πιο εύγευστων καρπουζιών που έμειναν χαραγμένα στη μνήμη των παλιών Λεμεσιανών.
Όταν τον ρωτούσαν γιατί ο ίδιος μετατρέπετο σε μαννάβη απαντούσε με το ρητόν “έργον ουδέν όνειδος…”.
ΧΡΙΣΤΑΚΗΣ ΣΑΒΒΙΔΗΣ ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΟΣΠΗΓΗ: Εφημερίδα Η Λεμεσός 12 Οκτωβρίου 2001…
