Αναλυτικές πληροφορίες για την εκστρατεία βοήθειας για τον μικρό Ζαχαρία Αντωνίου – Συγκινητική η πρόθεση του κόσμου να βοηθήσει!
«Πολεμάμε» για την καλύτερη είδηση, αυτή είναι η δουλειά μας…Μπροστά στον ανθρώπινο πόνο και ο πιο σκληρός άνθρωπος σε κάποιες ειδήσεις σε κάνουν να λυγίζεις…Προσπαθείς να μαζέψεις την δύναμη σου για να «εκτελέσεις» την δουλειά σου δημοσιογραφικά. Πώς όταν ακούς μια μάνα να παλεύει μόνη και να εκλιπαρεί για να δώσουμε ζωή σε ένα μωρό;
Της Νικολέτας Χρήστου για το 24h.com.cy
Πριν από λίγη ώρα δέχθηκα ένα τηλεφώνημα που με έκανε να λυγίσω γιατί ο πρωταγωνιστής του ρεπορτάζ είναι ένα πιτσιρίκι που δεν έμαθε ακόμη την Άλφα – Βήτα και δεν έκανε ποτέ του ποδήλατο…Δεν απόλαυσε την παρέα των φίλων του και δεν πρόλαβε καν να δει τον «Άγιο Βασίλη» να έρχεται στο σπίτι του για τέταρτη φορά.
Η ιστορία του μικρού Ζαχαρία
Δύο μέρες πριν τα περσινά Χριστούγεννα παρέλυσε το δεξί του χέρι του μικρού Ζαχαρία από την Λεμεσό και η διάγνωση που έγινε από το παιδοογκολογικό είναι ότι το μωρό υποφέρει από ένα σπάνιο είδος καρκίνου τετάρτου βαθμού που είναι μεταστατικός με την ονομασία ewing. Η πρώτη εμφάνιση του καρκίνου έγινε: στο κεφάλι και τον αυχένα και αργότερα «χτυπάει» στους πνεύμονες.
23 Δεκεμβρίου 2017 μπήκε για πρώτη φορά στο νοσοκομείο όπου έκανε έξι χημειοθεραπείες και πήρε εξιτήριο 4 Μαΐου2018 όπου βρέθηκε στην Γερμανία για 3,5 μήνες κάνοντας ακτινοβολία πρωτονίων και αφαίρεση τεσσάρων καρκινικών όγκων. Παράλληλα οι χημειοθεραπείες συνεχίζονταν…13 Αυγούστου 2018 μπήκε ξανά στο παιδοογκολογικό για χημειοθεραπείες και σύμφωνα με τις εξετάσεις βρέθηκαν καινούργιες εστίες στον πνεύμονα.
Ο Ζαχαρίας έπρεπε ήδη να βρισκόταν σε νοσοκομείο της Γερμανίας. Οι οικονομικές δυσκολίες σε συνάρτηση με το γεγονός ότι η μητέρα του παιδιού είναι μονογονιός δυσχεραίνουν τι όποιες ενέργειες για μετάβαση τους.
Μιλώντας αποκλειστικά στο 24h η Χ.Χρυσοστόμου μας είπε: «Δεν με νοιάζει τίποτα, παρά μόνο να δω τον Ζαχαρία μου να χαμογελάει ξανά. Να μην υποφέρει άλλο. Να ζήσει. Να ονειρευτεί και να τον δω να μεγαλώνει…Είναι παιδάκι που έπρεπε να βρίσκεται στην αυλή του νηπιαγωγείου του και όχι κάτω από χειρουργικά τραπέζια και χημειοθεραπείες». Νικολέτα μου, γνωρίζοντας τις ευαισθησίες που έχεις για τα παιδιά κάνε ότι μπορείς να δω τον γιο μου να έχει ζωή…βοήθησε με να κερδίσουμε την μάχη με τον θάνατο».