Για 30 ολόκληρα χρόνια, μια φατρία με αρχηγό τον Αντώνη Ζαχαρία και υπαρχηγό τον αδελφό του, Χαράλαμπο, κυρίευε τη Λεμεσό σκορπώντας τον φόβο και τον τρόμο, με την αστυνομία να επιχειρεί την εξολόθρευσή της, η οποία επετεύχθη χάρη σε αγωνιστές της ΕΟΚΑ.
Ο Αντώνης Ζαχαρίας, ζωέμπορος, ήταν αρχηγός μιας σπείρας εγκληματιών που έλεγχε ολόκληρη την πόλη και επαρχία Λεμεσού ενώ η εγκληματική της δράση άρχισε από τα μέσα του 1930 και για τρεις δεκαετίες.
Ήταν ο μεγαλύτερος αδελφός του Χαράλαμπου Ζαχαρία ο οποίος απαγχονίστηκε μαζί με τους Λαζαρή Δημητρίου και Μιχαήλ Χειλέτικο στις 13 Ιουνίου 1962.
Η βεντέτα που έφερε λουτρό αίματος
Οι Ζαχαρίες βρίσκονταν σε μια διαρκή φονική αντιπαράθεση με την αντίπαλη οικογένεια των Κολοσσιατών, που είχε οδηγήσει τις δυο οικογένειες σε αιματηρή βεντέτα για δεκαετίες.
Ούτε η συμφιλίωση στην οποία είχαν καταλήξει οι Αντώνης και Χαράλαμπος Ζαχαρία με τους Κολοσσιάτες αλλά ούτε και η συνάντηση που οι δυο πρώτοι είχαν στις 28 Μαΐου 1959 με τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο, στον οποίο παρέδωσαν μέρος του οπλισμού τους, στάθηκαν ικανές να αποτρέψουν την εγκληματική δραστηριότητα των Ζαχαρίων που αποτελούσε τον φόβο και τον τρόμο στη Λεμεσό.
Πρόκειται για μια μακρά ιστορία αίματος, μίσους, άγριων δολοφονιών και τρομοκρατίας με επίκεντρο τη Λεμεσό και τα χωριά Λόφου, Ύψωνα, Κολόσσι και Πάχνα που άρχισε στα μέσα της δεκαετίας του 1930 και οδήγησε 186 ανθρώπους στον τάφο από μια βεντέτα μεταξύ των ομάδων Ζαχαρία και των Κολοσσιατών χωρίς κανένας να τολμά να παρέμβει…
Διαβάστε τη συνέχεια στον Reporter ΕΔΩ:
