Ο χώρος είναι οι άνθρωποι του. Έτσι και οι Λεμεσός ανήκει καθημερινά σε αυτούς που ξέρουν να την ζουν. Στις απλές στιγμές, στις χαρές της ανατολής και στους στεναγμούς της δύσης. Στους μεγάλους περιπάτους ή στο άραγμα στην παραλία. Η Λεμεσός είμαστε εμείς…
Το πιο κάτω κείμενο ανήκει στον Χριστόφορο Μενελάου. Κάτοικο Λεμεσού:
Τα ωραιότερα πράγματα στη ζωή, δεν είναι πράγματα. Είναι τα απλά, τα καθημερινά. Είναι αυτές οι συνήθειες που αποτελούν το οξυγόνο στην καθημερινότητα μας.
Στον Μόλο της Λεμεσού και σε όλο το παραλιακό μέτωπο, πριν η μέρα χαράξει, θα συναντήσεις εκατοντάδες άνθρωπους να αρχίζουν την ημέρα τους με πολλά και διάφορα, σαν να συμμετέχουν σε μιας μορφής ιεροτελεστία για τη ζωή.
Ντόπιοι και ξένοι, ηλικιωμένοι που αδημονούν να μπουν στη νερό σαν μικρά παιδάκια, μια κυρία σε καροτσάκι να κάνει την βόλτα της με τις φίλες της, μια άλλη κυρία που περπατά και δεν τα παρατά πεισμώνοντας όπως γράφει και στο μπλουζάκι για να βγει δυνατή παλεύοντας .. ποιος ξέρει με ποια αρρώστια, ένας κύριος που ταΐζει τα περιστέρια, ένα νεαρό χαμογελαστό ζευγάρι να τρέχει με την τροφή στο χέρι ταΐζοντας κάθε γατάκι που συναντά,
άτομα καθε ηλίκίας να ποδηλατούν, να τρέχουν, να αθλούνται. Ορισμένοι πιθανόν άστεγοι να κοιμούνται σε μια γωνιά του πάρκου. Οι υπάλληλοι του Δήμου να καθαρίζουν. Ένας ευγενικός κύριος που διασχίζει όλο τον Μόλο πεζός υποβασταζόμενος σε ειδικό αμαξίδιο να καλημερίζει, να χαμογελάει και να φωτογραφίζει ασταμάτητα. Νεαρά παιδιά με τα πατίνια τους, στις αποβάθρες άλλοι με τις βουτιές και άλλοι με τα καλάμια τους, στα μικρά καφενεδάκια χαμογελαστοί άνθρωποι να απολαμβάνουν τον πρώτο καφέ της ημέρας κουβεντιάζοντας με τις παρέες τους. Μια ομάδα απο νεαρούς τουρίστες να φωτογραφίζονται στην αποβάθρα του παλιού λιμανιου… Δεκάδες εικόνες, κυρίως όμορφες σε κάθε βήμα.
Η πόλη είναι οι άνθρωποι και η ευτυχία τους κρύβεται στα πολύ απλά. Οι ταπεινοί άνθρωποι ξέρουν σίγουρα να ζήσουν και να απολαύσουν τη ζωή προσγειωμένα, με οτι έχουν ή δεν έχουν και ας φύτρωσαν γύρω τους θεόρατα κτήρια, να τους κοιτούν αφ’ υψηλού…
Με αυτές τις εικόνες εκείνο που μου έρχεται στο νου είναι το πόσο μεγάλη ευτυχία είναι να μπορείς να αντικρύζεις τον ήλιο κάθε μέρα να ανατέλλει.
Καλημέρα!
