Προχθές ήταν χάλια ο καιρός, με δυνατούς ανέμους, πολλά μποφόρια. Τα παιδιά έτρεχαν πανικόβλητα να πιάσουν τις ομπρέλες, τις βάσεις τους, τις τέντες κλπ. Τότε μου ήρθε η ιδέα!
Να τρέχει ο Ανδρέας να πιάσει την ομπρέλα μην την πάρει ο αέρας (αν έφτανε στον δρόμο εύκολα μπορεί να καρφωνόταν στο παρμπρίζ διερχόμενου αυτοκινήτου) ενώ ο άλλος σερβιτόρος να πιάνει τη βάση της ομπρέλας και η βαρετή τσιμεντένια πλάκα της να του λιώνει το δάκτυλο…!!
Flash!! Φλασιά, που λένε και οι αδελφοί εξ Ελλάδος, μετά από πάρα πολλά χρόνια εργασίας στην εστίαση, έκανα κλικ πόσα πολλά προσόντα και αγγαρείες, πρέπει να έχει ένας απλός σερβιτόρος. Αναφέρω εδώ μερικά στιγμιότυπα από την καθημερινότητα του σερβιτόρου.
Ξεκινά η βάρδια. Ο Ανδρέας κουβάλα έξω καρέκλες, τραπέζια και, αναλόγως εποχής, σόμπες, γκάζια, ομπρέλες, ανεμιστήρες, coolers, καλώδια και μπαλαντέζες για να ενωθούν όλα αυτά κλπ.
Ουπς! Πρόβλημα, δεν δουλεύει ο ανεμιστήρας ή η σόμπα. Έλα ρε Ανδρέααα… Φέρε το κατσαβίδι και φτιάξε το!! (Αργά το βράδυ τα πλείστα από αυτά πρέπει να ξαναμεταφερθούν στην αποθήκη ή στον εσωτερικό στεγασμένο χώρο).
Τα τραπέζια μετακινούνται ξανά, δυο φορές τη ημέρα, μεσημέρι και βράδυ, ανάλογα με τις κρατήσεις, πλάνο μεσημεριανό έξω, πλάνο βραδινό μέσα και ούτω καθεξής . Και ο σερβιτόρος να ξανακουβαλά, τραπέζια και καρέκλες…
Ξαφνικά, βρέχει! Ανδρέααα, τρέχα έξω μέσα στα νερά να μαζέψεις τις καρέκλες!! Μη βραχούν και χαλάσει το μαξιλαράκι τους ή το ξύλο τους.
Αργότερα, μέσα στη βροχή, ο Ανδρέας θα συνοδέψει την κυρία Mary στο αυτοκίνητο της, μη βραχεί (it’s OK, ο Ανδρέας μας είναι αδιάβροχος!!).
Μέσα-μέσα πρέπει να ποτιστούν τα φυτά (έστω αυτά που δεν καλύπτει το αυτόματο ποτιστικό), να κοπεί κανένα ξερό φύλλο ή να προστεθεί λίγο χώμα κλπ. Εννοείται ότι πρέπει να μετακινηθούν οι βαριοί ανθώνες ανάλογα με το πλάνο των κρατήσεων.
OK, στήθηκε το πλάνο, αρχίζουν να έρχονται οι προμηθευτές. Ο Ανδρέας να κουβαλά μπύρες, νερά, αναψυκτικά, από την αποθήκη στο bar, να γεμίσει τα ψυγεία, να έχει έγνοια για τις ημερομηνίες λήξης, first in – first out κλπ.
Εντωμεταξύ, σε όλη τη διάρκεια της προετοιμασίας να κτυπά το τηλέφωνο για κρατήσεις. Ευγενικότατος και υπομονετικός ο Ανδρέας, σε Ελληνικά ή Αγγλικά, (σπάνια στα Ρωσικά), να σημειώνει κρατήσεις ή να απαντά άλλες ερωτήσεις πελατών (για γλουτένη, vegan, αργίες, μουσική, μπύρες χωρίς αλκοόλ, pet friendly, τούρτες ή ότι άλλο σκεφτεί ο πελάτης στην άλλη άκρη της γραμμής).
Καταφθάνουν οι πελάτες. Να τους υποδεχθεί, να τους καλωσορίσει και να τους συνοδεύσει στο τραπέζι, αφού έχει πρώτα βεβαιωθεί ότι έβαλε τον κ. Johnson μακριά από τον κ. Harrison (βλέπετε, ο ένας βουλευτής ρεπουμπλικάνος και ο άλλος δημοκρατικός…) και να θυμάται να πει στα παιδιά στο bar να προσφέρουν μόνο νερά Evian, καθότι τα εισάγει ο κ. Wats που κάθεται εκεί στο μόνιμα δικό του τραπέζι γωνία-παράθυρο (μην τολμήσουμε και δώσουμε το τραπέζι σε άλλον! Αλίμονο μας!).
Ξεκινά το σέρβις, ο Ανδρέας εξυπηρετεί γοργά τους πελάτες, εισηγείται κρασιά, απαντά σε ερωτήσεις για συστατικά, αλλεργίες κλπ.. Ανοίγει ορθά το κόκκινο κρασί μπροστά στην κ.Mary, δοκιμάζουν και το μεταγγίζει στη κρυστάλλινη κανάτα για το decanting. Στέλνει τις παραγγελίες στην κουζίνα και επιστρέφει, μεταφέροντας ταυτόχρονα πολλά πιάτα στα χέρια.
Ευγενικός και κατανοητικός, να ακούει τις ιδιαιτερότητες του κάθε εκλεκτικού πελάτη (έτσι λέγετε ο ιδιότροπος στην ευγενική διάλεκτο!) Άσε που μέσα-μέσα συναντάς και αγενείς πελάτες ή υπερόπτες, στους οποίους ο σερβιτόρος πρέπει υπομονετικά να χαμογέλα και να συμφωνεί μαζί τους (το «ο πελάτης έχει πάντα δίκαιο» είναι ξεπερασμένο!).
Και να ’τος και ο δόκτωρ Winston, πάντα χωρίς κράτηση και να ζητά πρωτοκλασάτο τραπέζι, πάντα απαιτητικός και ανικανοποίητος. Ο Ανδρέας, τέρας ψυχραιμίας, να ψάχνει σολομώντειες λύσεις πώς να βολέψει τον «αγαπητό» μεγαλογιατρό στο overbooked εστιατόριο.
Έχουμε και τους ηλικιωμένους μας, έως υπερήλικες, που καταφθάνουν με τροχοκάθισμα. Ο Ανδρέας, ευαίσθητος και ανθρώπινος, να τρέξει να βοηθήσει στη ράμπα την αγαπητή κυρία. Ήρθε να γιορτάσει τα ενενηκοστά της γενέθλια (σε κάποια φάση η σερβιτόρα τη συνόδεψε και στην τουαλέτα αναπήρων…).
Πάει κι αυτό. Όταν βρει πέντε λεπτά καιρό, ο Ανδρέας, κοινωνικότατος, κάνει τη γύρα του για να κάνει και λίγο PR, πιάνει κουβέντα με τον βουλευτή κ. Johnson ή τον εκατομμυριούχο εισαγωγέα κ. Wats, συζητούν ως δυο ισότιμοι συνομιλητές για πολιτική, για την πανδημία ή για τα κοινωνικά της πρωτεύουσας, με το λεπτό του χιούμορ ή με την απαιτούμενη σοβαρότητα.
Κατά τη διάρκεια του σερβιρίσματος, o Ανδρέας να προσπαθεί να ικανοποιήσει τους πάντες: άναψε την σόμπα – όχι, με ενοχλεί, τον ανεμιστήρα – όχι, μου χαλά τα μαλλιά, ωραίος ο ήλιος σήμερα – όχι, άνοιξε την ομπρέλα, άναψε την θέρμανση – βάλε κλιματισμό, ζεσταθήκαμε!! και οι λοιπές αντιθέσεις, ενώ ο Ανδρέας στη μέση να ψάχνει τη μέση λύση, τη χρυσή τομή…
Τελευταία να αναφέρουμε τα της πανδημίας που δυστυχώς από πρεσβευτές της φιλοξενίας, της εξυπηρέτησης και του καλωσορίσματος μας έχουν μετατρέψει στο άκρως αντίθετο, σε αστυνομικούς, σεκουριτάδες, ελεγκτές κλπ. Να στέκεται ο Ανδρέας στην είσοδο ευγενικά κα υπομονετικά, να σκανάρει τα safe-pass και ο υπερόπτης πελάτης να απαντά: ε, άφησ’ μας να κάτσουμεν πρώτα, έχω pass, είντα ’ν’ που νόμισες; , όϊ ’εν σου δείχνω ταυτότητα, προχτές σου το έδειξα, ούφφου, πάλαι να το δείξουμε!!
Άρα, για να συνοψίσουμε, ο σερβιτόρος μας πρέπει να έχει λίγες περισσότερες δεξιότητες, από το άπλα να κρατά τον δίσκο σερβιρίσματος, όπως :
Να μιλά σωστά Ελληνικά, Αγγλικά, plus…
Να είναι γνώστης του μενού, φαγητών, κρασιών, ποτών
Να είναι δυνατός, για να μπορεί να κουβαλά, να κάνει χαμαλίκια plus
Να είναι μικρό-μάστορας και κηπουρός
Να είναι γνώστης της υγιεινής τροφίμων, αλλεργιών, HACCP κλπ.
Να είναι υπομονετικός, γρήγορος, ευγενικός, χιουμορίστας
Να είναι κοινωνικός και να γνωρίζει λίγο από πολίτικη από την κοινωνική ζωή…
Να είναι γνώστης του software του καταστήματος και των delivery applications
Να δουλεύει μέρα – νύχτα, γιορτές – αργίες, Κυριακές…
Να μην έχει προσωπική ζωή…!!
O Ανδρέας αμείβεται με 5-6 € την ώρα (€1,000 τον μήνα καθαρά) plus tips. Όταν ο κ. Harrison είναι στην Ευρώπη, ξέρει ότι ο άγραφος κανόνας των tips είναι το 10% (at the States 15-20%, αφού είμαστε και πολυταξιδεμένοι), επιστρέφοντας στη μικρή μας πατρίδα όμως, απλά ρίχνει στον σερβιτόρο τα κέρματα που ξεχάστηκαν στο ακριβό του κουστούμι…
Ο Ανδρέας, αξιοπρεπέστατος, του ανοίγει την πόρτα και τον ξεπροβοδίζει.
Have a nice day, sir..!!
Υ.Γ. Το «πουρμπουάρ» δεν είναι πόλη στην Γαλλία.
Ανδρέας 2022
