Το βλέμμα του είναι γεμάτο πόνο. Το πρόσωπό του υγρό από τα δάκρυα, που δεν στερεύουν στα μάτια του. Ο Αχιλλέας Αιμιλιανίδης, ο μοναχογιός της, στέκεται μπροστά στο φέρετρο της μητέρας του και δέχεται τα συλλυπητήρια οικογένειας, φίλων και γνωστών, που έσπευσαν να πουν το ύστατο χαίρε στην Ζέτα.
Ο πόνος πολύς, η θλίψη μεγάλη, που τον αναγκάζουν να κατεβάσει το βλέμμα, ώστε να κρύψει τα δάκρυά του. Μοναδικό του στήριγμα, η γυναίκα του Ήρα, η οποία δεν έφυγε λεπτό από το πλευρό του. Είναι εκεί να του σφίξει το χέρι, όταν το χρειάζεται και να τον βοηθήσει να παραμείνει στα πόδια του, σε αυτή τη δύσκολη στιγμή.
Ο Αχιλλέας Αιμιλιανίδης είναι το μοναδικό παιδί της εκλιπούσης υπουργού και δεν έφυγε από δίπλα της, σε όλη αυτή την περιπέτεια με την υγεία της.