Ο εορτασμός των Αποκριών μαρτυρείται στην Κύπρο από την εποχή του Μεσαίωνα (φραγκική και βενετική περίοδος) παρ’ όλα αυτά στην πόλη της Λεμεσού θα αρχίσει να σημειώνει αξιοσημείωτη ανάπτυξη κατά τα νεότερα χρόνια και συγκεκριμένα στις αρχές της βρετανικής περιόδου (τέλη 19ου– αρχές 20ου αιώνα).
Στα παλαιότερα χρόνια οι διασκεδάσεις ήταν απλές και παραδοσιακές, με μπόλικο φαγοπότι, κυπριακούς χορούς και τραγούδια (κυρίως «τσιαττιστά»), καθώς και αυτοσχέδιες μεταμφιέσεις της τελευταίας στιγμής, αφού οι άνθρωποι, λόγω της φτώχειας και της έλλειψης έτοιμων κοστουμιών, μασκαρεύονταν χρησιμοποιώντας ό,τι πρόχειρο ρούχο ή άλλο υλικό είχαν στα σπίτια τους.
Με την πάροδο του χρόνου, παραδοσιακά έθιμα και δρώμενα της κυπριακής Aποκριάς εκτοπίστηκαν σταδιακά, με αποτέλεσμα να επικρατήσει τα επόμενα χρόνια ένα «ευρωπαϊκού» τύπου αστικό καρναβάλι. Ωστόσο, ορισμένα παραδοσιακά έθιμα της Αποκριάς θα καταφέρουν να επιβιώσουν μέχρι τις ημέρες μας, κληροδοτώντας στους σύγχρονους Λεμεσιανούς ένα ενδιαφέρον κράμα, αποτέλεσμα πρόσμιξης παραδοσιακών και σύγχρονων στοιχείων, λαϊκών και αστικών συνηθειών, καθώς και εισαγόμενων και ντόπιων χαρακτηριστικών.
Οι μεταμφιέσεις των καρναβαλιστών σήμερα είναι εμπνευσμένες από την καθημερινή ζωή, την πολιτική, τα διεθνή γεγονότα, την επικαιρότητα και την ιστορία, τη μυθολογία και τα παραμύθια, κινηματογραφικές ταινίες και παραδόσεις ξένων χωρών. Αξίζει όμως να σημειωθεί πως μια από τις μεγαλύτερες παράδωσες που επικρατεί ακόμα και σήμερα αποτελούν οι “πελλόμασκες”. Οι λεγόμενες “πελλόμασκες” αποτελούν ένα συνδυασμό ρουχισμού και αμφίεσης τελευταίας στιγμής παρουσιάζοντας ένα αυθαίρετο και ακατανόητο συμβολισμό με απώτερο σκοπό την απόκρυψη της ταυτότητας των αμφιεζόμενων και συνάμα να προκαλέσουν με τα πειράγματα και τις σκανταλιές τους, το γέλιο και τη διασκέδαση.
Ένα από τα σημαντικότερα στοιχεία του Καρναβαλιού στη Λεμεσό αποτελούν οι μουσικοί και κανταδόροι που αποτελούνται κυρίως από ομάδες αντρών. Τα τραγούδια αυτά αποτελούν και τον ιδιαίτερο «ήχο της πόλης», δηλαδή τον συλλογικό τρόπο με τον οποίο οι Λεμεσιανοί εκφράζουν τη μουσική τους ταυτότητα, αφού, τόσο για τα άτομα που συμμετέχουν στις ομάδες κανταδόρων όσο και για τους περισσότερους Λεμεσιανούς, θεωρούνται κομμάτι των κοινών καταβολών και της ταυτότητάς τους. Η καντάδα έχει τις ρίζες τις στις ιταλικές και δυτικές επιδράσεις στην ελληνική μουσική των Επτανήσων του περασμένου αιώνα ενώ οι επιδράσεις της στην Κύπρο θα κάνουν την εμφάνιση της στα μέσα του 19ου αι.
Πηγή: Κυπριακή Εθνική Επιτροπή UNESCO
