της Χριστιάνας Μ.
Το κύριο λαϊκό ψυχαγωγικό μέσο στην δεκαετία του 1930 ήταν ο κινηματογράφος γι’ αυτό και στην Κύπρο άρχισαν τότε να οικοδομούνται πιο εντατικά αίθουσες για την “έβδομη τέχνη”.
Στην Λεμεσό την συγκεκριμένη δεκαετία λειτουργούν δυο καινούργια κινηματοθέατρα. Το Γιορδαμλή, που λειτούργησε τον Δεκέμβριο του 1931 και το Ριάλτο τον Μάρτιο του 1933. Παράλληλα λειτουργεί και ως κινηματογράφος το Θέατρο Χατζηπαύλου ήδη από το 1913.
Την μετέπειτα δεκαετία, τον Απρίλιο του 1949 λειτουργεί το Ελλάς και τον Μάιο το Παλλάς, σημερινό Παττίχειο Θέατρο. Ακολουθεί λίγα χρόνια μετά το Ρεκάλ στην οδό Μακεδονίας δίπλα στην οδό Ελευθερίας και αρκετά χρόνια μετά το Αριέλ και ο Οθέλλος. Τα καλοκαιρινά σινεμά προϋπήρχαν και είχαν ήδη καθιερωθεί, αλλά η παρουσία κλειστών αιθουσών τους χειμερινούς μήνες ήταν πλέον απαραίτητη.
Η Λεμεσός της τότε εποχής απόκτησε σε πολύ μικρό διάστημα πέντε κινηματογράφους, που εξυπηρετούσαν τις σχεδόν σαράντα χιλιάδες κατοίκους της πόλης. Οι χώροι των κινηματογράφων δεν λειτουργούσαν μόνο για προβολή ταινιών αλλά χρησιμοποιούνταν και ως θέατρα για κυπριακούς και ελληνικούς θιάσους, για διαλέξεις, για προεκλογικές συγκεντρώσεις, καθώς και για μουσικές συναυλίες όπως τα κυριακάτικα μουσικά πρωινά με την συμφωνική ορχήστρα υπό τη διεύθυνση του μουσικολόγου Σόλωνα Μιχαηλίδη στο Γιορδαμλή.
Οι κινηματογράφοι της συγκεκριμένης περιόδου καθιερώθηκαν ως πολιτιστικοί χώροι και έδωσαν την ευκαιρία στους τότε Λεμεσιανούς να έρθουν σε επαφή με τις τέχνες κάτι το οποίο κράτησε μέχρι το 1980 όπου οι περισσότεροι κινηματογράφοι έκλεισαν λόγω της ύπαρξης της οικιακής τηλεόρασης αλλά και της ανάπτυξης του Βίντεο. Το Ριάλτο ήταν ένας από τους κινηματογράφους ο οποίος έκλεισε και λειτούργησε ξανά το Μάη του 1999 χάρη στο Συνεργατικό Ταμιευτήριο Λεμεσού που πλέον το λειτουργεί ως Πολιτιστικό Οργανισμό.
Την ίδια πορεία είχε και το πρώην ΠΑΛΛΑΣ νυν Παττίχειο Θέατρο το οποίο έγινε δωρεά στο Δήμο Λεμεσού το 1986 και μετά από την πρόσφατη συντήρηση του έγινε ξανά ένα από τα μεγαλύτερα θέατρα της πόλης, το οποίο εβδομαδιαία φιλόξενά διάφορα πολιτιστικά δρώμενα από Κύπρο και Εξωτερικό. Συγκεκριμένα υπάρχουν αρκετές Ρωσικές πολιτιστικές δραστηριότητες, ικανοποιώντας έτσι και την Ρωσική παροικία της πόλης.
Οι κινηματογράφοι αυτοί, είτε λειτουργούν είτε όχι, για τους παλιούς αποτελούν πλέον την ξεχασμένη τους νιότη και το ρομάντζο της τότε εποχής. Ενώ για την νέα γενιά, είναι μια άγνωστη πολιτιστική πτυχή της πόλης τους…
Το Ριάλτο στην «Πλατεία Κεσογλουδιών» πριν γίνει «Πλατεία Ηρώων»
Το Παλλάς μόλις τέλειωσε το 1949
Η διαφημιστική αφίσα το κινηματογράφου Ελλάς λίγο πριν λειτουργήσει
Πηγές: limassol in history, Η ιστορία της Λεμεσού, Ριάλτο
