Το πρώτο μας μάθημα το πήραμε στην Πλατεία Σαριπόλου. Τότε αντιληφθήκαμε ότι για να λειτουργήσει ένα μαγαζί χρειάζεται ένα σωρό άδειες τις οποίες θα πρέπει να εκδώσουν ένα σωρό διαφορετικές αρχές.
Και οι οποίες αρχές τζηλούν βεβαίως το αυκό με την μαναβέλα. Θύμα αυτής της πολιτικής, τακτικής ή πως αλλοιώς μπορεί να λεχθεί ότι είναι, είναι και οι δυο καφετέριες στο Πάρκο της Επίχωσης/Προκυμαία.
Και οι δυο παραμένουν κλειστές λόγω της διαμάχης του ΚΟΤ με τον Δήμο Λεμεσού. Ο ΚΟΤ πραγματικά πίσω από κάθε τι που φρενάρει την ανάπτυξη της Λεμεσού. Γιατί να έχει λόγο και για όλα αυτά;
Και πάμε στις άλλες τις υπόλοιπες αρχές. Δήμοι, Πολεοδομία κλπ κλπ. Το ξέρετε ότι στην μεγάλη πλατεία στο Παλιό Λιμάνι δεν δίνουν άδεια για να βγάλουν τα μαγαζιά τραπεζάκια έξω; Σε αυτή την μεγάλη πλατεία.
Μια πλατεία “ιδιωτική” θα την λέγαμε σε ένα νεο χώρο, σε ένα χώρο όπου δεν υπάρχουν κατοικίες, που δεν ενοχλείται κανείς, ναι οι αρχές, δεν επιτρέπουν να βγουν στην πλατεία καρέκλες και τραπέζια.
Κι΄άντε κι΄έγινε λάθος από την Αρχή Λιμένων στην κατάθεση σχεδίων, γιατί να χρειάζονται δυο χρόνια για να εγκριθεί η οποιαδήποτε αίτηση για την αλλαγή χρήσης του κάθε μαγαζιού; Δυο χρόνια, τόσα μας είπαν.
Κλείνοντας, βλέπετε την φωτογραφία πιο πάνω, βλέπετε τα κάγκελα; Αν δεν καθυστερούσαν τόσο όλοι αυτοί οι γραφιάδες δεν θα είχαμε εκεί κάγκελα αλλά ακόμη μια ωραία καφετέρια στον χώρο….
