Το σύμβολο του αγώνα και της αντίστασης ο ιερέας Παπαλάζαρος, πατέρας δύο ηρώων της Δημοκρατίας και της ελευθερίας του τόπου έσβησε την Κυριακή 5 Ιουλίου του 2020.
Εμβληματική μορφή της Αριστεράς και της Αντίστασης, ο Παπαλάζαρος Νεοφύτου γεννήθηκε στα Χολέτρια Πάφου, στις 23 Οκτωβρίου 1928.
Φοίτησε, σύμφωνα με σχετική ανακοίνωση, στο δημοτικό σχολείο του χωριού του μέχρι την δ’ τάξη και συμπλήρωσε τη μόρφωση του από τον οκτώηχο και άλλα εκκλησιαστικά βιβλία, καθώς και από τις εφημερίδες της Αριστεράς της εποχής.
Σημαντικός σταθμός της ζωής του, ήταν η κατάταξη του ως εθελοντής στον Αγγλικό στρατό, από όπου αποστρατεύτηκε το 1949. Η περίοδος αυτή τον έφερε κοντά στις ιδέες της Αριστεράς, την οποία υπηρέτησε μέχρι το τέλος της ζωής του, αγωνιζόμενος για την ευημερία και την πρόοδο της μικρής κοινότητας του αλλά και της Κύπρου γενικότερα. Την 1η Νοεμβρίου 1965 χειροτονήθηκε ιερέας στη γενέτειρα του Χολέτρια και υπηρέτησε την ιεροσύνη και τις αξίες της Αγάπης, της Δικαιοσύνης και της Αλληλεγγύης μέχρι το τέλος της ζωής του.
Το 1952 νυμφεύθηκε την Αγαθονίκη Κυριάκου με την οποία απέκτησαν εννέα παιδιά. Δύο γιοι τους, ο Κυριάκος και Σωτήρης, θυσιάστηκαν, ο πρώτος υπερασπιζόμενος τη Δημοκρατία και τη Νομιμότητα και ο δεύτερος την Ελευθερία και Ανεξαρτησία της Κύπρου.
Ο Παπαλάζαρος Νεοφύτου συμμετείχε στην Αντίσταση κατά του πραξικοπήματος, υπερασπιζόμενος τις νόμιμες δυνάμεις του τόπου, ενώ κατά την προ πραξικοπηματική περίοδο υπήρξε και ο ίδιος στόχος της ΕΟΚΑ Β’. Ευτύχησε να δει τα παιδιά του αποκατεστημένα, χάρηκε εγγόνια και δισέγγονα. Ο γιος του Νεόφυτος είναι δήμαρχος στο Γέρι και ο γιος του Κυριάκος κοινοτάρχης στα Χολέτρια.
Το μικρότερο από τα παιδιά της οικογένειας, ο κοινοτάρχης των Χολετριών Κυριάκος Παπαλαζάρου τον αποχαιρέτησε αναγράφοντας σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης.
«Ράσο ακηλίδωτο. Όνομα ακέραιο. Μνήμη αγαθή. Αυτή την κληρονομιά μας αφήνεις ακριβέ μας πατέρα. Παπαλάζαρε μας στο καλό.Σε περιμένει η πολυαγαπημένη παπαδιά μας, σε καρτερούν ο Κυριάκος μας και ο Σωτήρης μας που τόσο σε στερήθηκαν και τους στερήθηκες. Στο καλό αγαπημένε μας πατέρα».
Είχε διαφωνήσει ανοιχτά το 2017 για το θέμα του μουσείου για τον Γρίβα αλλά και τιμές προς τον ολετήρα της Κύπρου στη Λεμεσό. Σε άρθρο του στην εφημερίδα ΧΑΡΑΥΓΗ είπε
“Ψιλά γράμματα για τον δήμαρχο της Λεμεσού και τους δημοτικούς σύμβουλους που πήραν απόφαση να «στεγάσουν» τον Γρίβα. Και να γίνουν συμμέτοχοι στην προσπάθεια εξίσωσης του θύτη με το θύμα και στον εξαγνισμό των πρωταίτιων της καταστροφής της Κύπρου μας…”
“Μετά τα μνημεία και τα δάφνινα στεφάνια γι’ αυτόν που σχεδίασε το έγκλημα σε βάρος της πατρίδας μας, αποφάσισαν να του φτιάξουν και μουσείο… Με τι εκθέματα, αλήθεια, θα στολίσετε το μουσείο του Γρίβα, κ. Νίκο Νικολαΐδη, δήμαρχε της Λεμεσού; Θα φέρετε τη σημαία που απλώνεται στον Πενταδάκτυλο για να μαρτυρήσει για το έγκλημα; Θα μεταφέρετε τους σταυρούς από τα μνήματα των παιδιών μας, για να διηγούνται στους επισκέπτες την προδοσία; Και να μιλούν για τους προδότες; Και ποιος θα κάνει την περιήγηση στο μουσείο; Θα φωνάξετε τους γονείς, τα παιδιά και τα αδέλφια των νεκρών αντιστασιακών να αναλάβουν αυτό το ρόλο;
Μέχρι σήμερα ξέραμε πως η Λεμεσός ήταν η πόλη της Αντίστασης. Για μέρες οι δημοκρατικές δυνάμεις, οι πιστές στον νόμιμα εκλεγμένο Πρόεδρο της Δημοκρατίας δυνάμεις, κράτησαν ζωντανή την ελπίδα πως ο φασισμός μπορεί και πρέπει να νικηθεί. Πάλεψαν σε διάφορα σημεία της πόλης για να απωθήσουν τους πραξικοπηματίες, με τους οποίους ήρθαν πρόσωπο με πρόσωπο, μαχόμενοι για τη Δημοκρατία και τη Νομιμότητα.”
