Ο δημοσιογράφος του οικονομικού ρεπορτάζ Γιώργος Γεωργίου, εξηγεί γιατί οι μεταφορές ουκρανικών επιχειρήσεων στην Κύπρο δεν πρέπει να εξεταστούν μόνο κάτω από το φακό της προσέλκυσης επενδύσεων, αλλά πρωτίστως μέσα από το ανθρωπιστικό δράμα που εξελίσσεται μπροστά μας.
Σύνορα με την Ουκρανία δεν έχουμε, σε αντίθεση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Ακόμη και στη θάλασσα που μας χωρίζει, σε αυτή παρεμβάλλεται η Τουρκία. Ωστόσο, για πολλούς Ουκρανούς που αυτή τη στιγμή ψάχνουν τρόπο και τόπο διαφυγής από τον πόλεμο, η χώρα μας είναι ότι πλησιέστερο υπάρχει σε πατρίδα. Μπορούμε να είμαστε το ασφαλές καταφύγιο για αυτούς τους ανθρώπους, φτάνει να μην το δούμε μόνο ως επιχείρηση αλλά και ανθρωπιστικά. Ώρα να δούμε αν μας έχει μείνει λίγη ενσυναίσθηση ή αν έχουμε χάσει για πάντα την ανθρωπιά μας.
Η ΟΕΒ, θέλει να δώσουμε την ευκαιρία σε ουκρανικές επιχειρήσεις να μεταφερθούν στη χώρα μας.
Έτσι και αλλιώς, η πολιτική απόφαση για να «δελεάσουμε» αυτές τις επιχειρήσεις πάρθηκε πριν από αρκετούς μήνες και η χώρα μας έχει θέσει σε λειτουργία ένα αποτελεσματικό μηχανισμό για μετεγκατάσταση του προσωπικού και των οικογενειών τους. Τώρα, ήρθε η ώρα να δούμε τι αξίζει αυτός και πως μπορούμε να βοηθήσουμε τις ουκρανικές επιχειρήσεις να παραμείνουν ζωντανές. Αν τα καταφέρουμε να τις διασώσουμε, θα έχουμε καταφέρει να διασωθούμε και εμείς μαζί τους. Ας είμαστε ρεαλιστές, η οικονομική ύφεση που δημιουργεί ο πόλεμος, σε συνδυασμό με τις συνέπειες της πανδημίας, ήδη μας δείχνουν τα «δόντια» τους.
