Ο Μάριος Τόκας, γεννήθηκε στις 8 Ιουνίου του 1954 στη Λεμεσό και έζησε από την πρώτη γραμμή -ως φαντάρος- τις δύο φάσεις της τουρκικής εισβολής. Με τη μουσική ασχολήθηκε από πολύ μικρός, με τη βοήθεια ενός πιάνου που του χάρισε ο πατέρας του.
Αφορμή στάθηκε μία συναυλία στη Λεμεσό το 1967 με τον Μίκη Θεοδωράκη, τη Μαρία Φαραντούρη, τον Δημήτρη Μητροπάνο, τον Γιάννη Πουλόπουλο και την Ελένη Ροδά. Τότε ήταν 13 ετών και «συγκλονίστηκε», όπως είχε δηλώσει.
Το 1975 εγκατέλειψε την Κύπρο και πήγε στην Αθήνα για να φοιτήσει στη Φιλοσοφική Σχολή, ενώ παράλληλα σπούδασε και στο Εθνικό Ωδείο. Το 1978 κυκλοφόρησε την πρώτη του δισκογραφική δουλειά με τίτλο «Τα τραγούδια της παρέας» σε δικούς του στίχους και ερμηνευτή τον Μανώλη Μητσά.
Ακολούθησε ο δίσκος τα «Μικρά ερωτικά» με ερμηνευτή τον Αντώνη Καλογιάννη και κατόπιν το «Στη λεωφόρο της αγάπης» με ερμηνευτές τον Γιάννη Πάριο, τη Χαρούλα Αλεξίου, τη Δήμητρα Γαλάνη και τον Διονύση Θεοδόση.
Ο επόμενος δίσκος του «Σαν τρελό φορτηγό» με τον Γιάννη Πάριο γνώρισε τεράστια επιτυχία, για να ακολουθήσει ένας ακόμη δίσκος, «Η εθνική μας μοναξιά», με ερμηνευτή τον Δημήτρη Μητροπάνο. Τον Μητροπάνο επέλεξε ως ερμηνευτή και στα «Λαδάδικα», γράφοντας τη δική του, χρυσή σελίδα στο πεντάγραμμο.
Συνεργάστηκε ακόμα με πολλούς άλλους σημαντικούς τραγουδιστές, όπως ο Γιώργος Νταλάρας, η Γλυκερία, ο Πασχάλης Τερζής, ο Λάκης Χαλκιάς, ο Θέμης Αδαμαντίδης, η Κατερίνα Κούκα κ.ά.
Σταθμός στην καριέρα του υπήρξε η συνεργασία του με τον Γιάννη Ρίτσο στον δίσκο «Πικραμένη μου γενιά» (1981), ενώ σημαντική δουλειά του θεωρείται επίσης η μελοποίηση εκκλησιαστικών ποιημάτων με τον τίτλο «Θεομήτωρ Μαρία».
Ο Μάριος Τόκας πέθανε στις 27 Απριλίου του 2008, νικημένος από την επάρατο νόσο. Λίγο πριν πεθάνει, συνέθεσε τον ύμνο του πανεπιστημίου της γενέτειρας πόλης του, του ΤΕΠΑΚ. Αυτή ήταν και η τελευταία δουλειά του….
