Η ίδια νοσεί με κορωνοϊό…
Η Ράνια Γεωργίου, εκπαιδευτικός και υποψήφια βουλεύτρια με το ΑΚΕΛ στη Λεμεσό έγραψε μια σκληρή αλλά αληθινή ανάρτηση για τις εικόνες που ζεί η Λεμεσός αυτές τις ώρες…
Αυτούσια η ανάρτηση:
«Ακολουθεί μη δημοφιλής ανάρτηση
Λοιπόν αγαπημένοι μου Λεμεσιανοί και Λεμεσιανές. Ξέρω ότι το καρναβάλι είναι κομμάτι της ταυτότητας μας. Αντιλαμβάνομαι πλήρως πόση ψυχική κόπωση βιώνουμε όλοι, ειδικά όσοι επηρεάστηκαν οι δουλειές τους και όλο τους το βιός. Μου λείπει κι εμένα απίστευτα η ανεμελιά, το κέφι, το τραγούδι κι ο χορός αυτών των ημερών. Υπό κανονικές συνθήκες θα ήμασταν όλοι έξω να διασκεδάζαμε με την ψυχή μας.
Αυτή η εικόνα όμως, χωρίς μάσκες, χωρίς αποστάσεις είναι προκλητική και αποτελεί ένδειξη πλήρους απουσίας ενσυναίσθησης.
Εδώ και 10 ολόκληρες μέρες πέρασε σαν οδοστρωτήρας ο κορονοϊός από πάνω μου και με έχει διαλύσει κυριολεκτικά. Πόνοι αφόρητοι στα κόκαλα για μέρες, πονοκέφαλος σαν να με βαράνε με σφυριά, βήχας ασταμάτητος, κόπωση όταν περπατώ ή μιλώ. Τα συμπτώματα να μην υποχωρούν, να μου λένε “θα σε βάλουμε μέσα” επειδή είχα ανεβάσει απότομα πυρετό την 8η μέρα και να φοβάμαι γιατί έχω ιστορικό καρκίνου του οποίου οι θεραπείες μου άφησαν ζημιά στον ένα πνεύμονα. Να αγχώνομαι πού θα άφηνα τον γιο μου γιατί τον κόλλησα κι αυτόν και ως μονογονιος έτρεμα στην ιδέα να αναγκαστώ να τον αφήσω στους γονείς μου ή στα πρώην πεθερικά γιατί είναι κι αυτοί ευάλωτες ομάδες. Να πρέπει τελικά να πάρω ένα κοκτέιλ επιθετικής φαρμακευτικής αγωγής για να καταφέρω να το αντιμετωπίσω όλο αυτό.
Την ίδια στιγμή να νιώθω ευγνώμων που τελικά γλύτωσα τη νοσηλεία, ακόμα να πονάει όλο μου το σώμα και να σκέφτομαι τα λόγια του πνευμομολογου μου: “Κλείδωσε τους γονείς σου σπίτι γιατί στα νοσοκομεία μας γίνεται ΠΟΛΕΜΟΣ. Είναι όλα γεμάτα. Η νέα μετάλλαξη κτυπάει πιο νέους ανθρώπους και είναι πιο επιθετική.”
Ναι είμαι κι εγώ πολύ θυμωμένη με κάποιους από τους χειρισμούς της κυβέρνησης. Ναι είμαι απογοητευμένη ειδικά με την κατάσταση στην οποία άφησαν τα δημόσια σχολεία όπου το μοναδικό μέτρο που πήραν ήταν τα κόντρα πλακέ. Μας άφησαν τους εκπαιδευτικούς μόνους μας με ανεφάρμοστα πρωτόκολλα παρά τις εισηγήσεις που τους κάναμε εδώ και ένα ολόκληρο χρόνο.
Είμαι θυμωμένη που αυτή η κυβέρνηση αντί να βρει τρόπους να στηρίξει σχολεία, πολιτισμό, δημόσια νοσοκομεία και μικρομεσαίες επιχειρήσεις τα άφησε στο έλεος του Θεού να παραπαίουν ενώ ταυτόχρονα ξόδεψε εκατοντάδες χιλιάδες για τον Αίαντα, για ρόπαλα και γυαλιστερά συρματοπλεγματα που εδραιώνουν την κατοχή.
Όμως, αυτό το πράγμα, να μαζεύονται χιλιάδες κόσμου ΧΩΡΙΣ μάσκες ούτε αποστάσεις ενώ τα σχολεία στη Λεμεσό έκλεισαν και τα παιδιά μας έχουν εγκλωβιστεί πάλι στο σπίτι, είναι προκλητικό κι εξοργιστικό!
Όσο η παρέλαση ήταν μέσα στα αυτοκίνητα έλεγα μπράβο, τι καταπληκτική ιδέα! Διασκέδαζα κι εγώ βλέποντας τη χαρά των παιδιών. Γιατί χρειάζεται κι αυτό για να νιώσει ο κόσμος (μα κυρίως τα παιδιά) καλύτερα μέσα σε αυτή τη μαυρίλα. Όμως αυτό, να μαζεύεται τόσος κόσμος χωρίς μάσκες και αποστάσεις ενώ συνάνθρωποι μας υποφέρουν μέσα στα νοσοκομεία είναι απλά ανευθυνότητα κι εγωπάθεια.
Λυπάμαι πολύ. Κέρδισε ο εγωισμός για άλλη μια φορά. Έχασε η αλληλεγγύη, η ενσυναίσθηση και η κοινή λογική. Τουλάχιστον ας φορούσατε μάσκες. Τουλάχιστον!»
