Πού βρίσκεται η Αστυνομία;
Εμπρησμοί στη Λεμεσό και επαναλαμβανόμενοι στόχοι: τα ερωτήματα που δεν μπορούν να αγνοηθούν
Τα επαναλαμβανόμενα περιστατικά εμπρησμών στη Λεμεσό, με πιο πρόσφατο αυτό που σημειώθηκε τα ξημερώματα σε κάβα στον Ποταμό Γερμασόγειας, δεν μπορούν πλέον να αντιμετωπίζονται ως μεμονωμένα επεισόδια. Όταν το ίδιο πρόσωπο ή οι ίδιες επιχειρηματικές δραστηριότητες βρίσκονται ξανά και ξανά στο στόχαστρο αγνώστων, η συζήτηση μετατοπίζεται αναπόφευκτα από το «τι συνέβη» στο «τι δεν λειτούργησε».
Ιδιαίτερα όταν στο πρόσφατο παρελθόν είχαν καεί τέσσερα πολυτελή οχήματα αξίας άνω του ενός εκατομμυρίου ευρώ, το γεγονός ότι ακολούθησε νέα εμπρηστική επίθεση δημιουργεί την αίσθηση πως η αποτροπή είτε δεν εφαρμόστηκε επαρκώς είτε δεν υπήρξε ποτέ ουσιαστικά. Και εδώ ακριβώς γεννώνται τα εύλογα ερωτήματα για τον ρόλο και την παρουσία της Αστυνομίας στη Λεμεσό.
Κάθε φορά που σημειώνεται ένα τέτοιο περιστατικό, η Αστυνομία ανακοινώνει τη διερεύνηση της υπόθεσης, τη συλλογή μαρτυριών και την αξιολόγηση κλειστών κυκλωμάτων παρακολούθησης. Όμως η κοινωνία δεν μπορεί παρά να αναρωτηθεί τι συμβαίνει πριν από το επόμενο χτύπημα. Όταν υπάρχουν σαφή προηγούμενα, επαναλαμβανόμενοι στόχοι και σοβαρά οικονομικά ή άλλα κίνητρα, η αστυνόμευση δεν μπορεί να περιορίζεται μόνο στη διαχείριση των συνεπειών, αλλά οφείλει να επεκτείνεται και στην πρόληψη.
Η συγκεκριμένη υπόθεση θέτει ένα κρίσιμο ζήτημα: υπήρξε ουσιαστική επιτήρηση ενός προσώπου και μιας επιχείρησης που είχαν ήδη στοχοποιηθεί στο παρελθόν ή απλώς καταγράφηκαν εκ νέου οι ζημιές; Και ακόμη πιο σημαντικό, πώς προστατεύονται όχι μόνο οι άμεσα εμπλεκόμενοι αλλά και οι πολίτες που ζουν, εργάζονται ή κινούνται σε περιοχές όπου εκδηλώνονται τέτοιες εγκληματικές ενέργειες;
Ένας εμπρησμός δεν είναι απλώς ένα οικονομικό έγκλημα. Είναι μια πράξη που ενέχει σοβαρό κίνδυνο για ανθρώπινες ζωές, για εργαζόμενους, για κατοίκους, για διερχόμενους πολίτες. Κάθε φορά που μια φωτιά ξεσπά σε κατοικημένη ή εμπορική περιοχή, το ρίσκο ξεπερνά κατά πολύ τα υλικά αντικείμενα.
Τα τελευταία χρόνια, η Λεμεσός έχει βρεθεί επανειλημμένα αντιμέτωπη με στοχευμένες εγκληματικές ενέργειες, εμπρησμούς και επιθέσεις σε οχήματα ή υποστατικά. Όταν τέτοια περιστατικά επαναλαμβάνονται χωρίς ξεκάθαρα αποτελέσματα ή συλλήψεις, το κόστος δεν είναι μόνο επιχειρηματικό ή ποινικό. Είναι βαθιά κοινωνικό, καθώς διαβρώνεται το αίσθημα ασφάλειας των πολιτών.
Οι Λεμεσιανοί δεν απαιτούν το αδύνατο. Ζητούν να νιώθουν ότι υπάρχει ορατή αστυνόμευση, προληπτική παρουσία σε ευαίσθητες περιοχές και ξεκάθαρο μήνυμα ότι τέτοιες πράξεις δεν αντιμετωπίζονται ως απλές καταγραφές συμβάντων. Χωρίς να προκαταλαμβάνεται οποιαδήποτε έρευνα και με σεβασμό στο έργο της Αστυνομίας, τα γεγονότα επιβάλλουν έναν ειλικρινή δημόσιο προβληματισμό για το κατά πόσο υπάρχει σχέδιο πρόληψης και ουσιαστικής προστασίας στη Λεμεσό.
Μέχρι να δοθούν σαφείς απαντήσεις, κάθε νέο περιστατικό θα επαναφέρει τα ίδια ερωτήματα και μαζί τους την ανησυχία μιας πόλης που δικαιούται να αισθάνεται ασφαλής…
