Μέσα στις επόμενες μέρες, ξεκινά ένα σημαντικό μέρος της ανάπλασης του κέντρου της πόλης μας. Κατ΄αρχήν θα αρχίσει η ανάπλαση της οδού Ανεξαρτησίας, για το κομμάτι αυτό δεν τρέφω αυταπάτες. Δυστυχώς το όραμα για την κύρια εμπορική οδό της πόλης μας, έχει αποβιώσει κάτω από τις ρόδες των αυτοκινήτων και δυστυχώς αυτό που πιστεύω είναι ότι κι΄αυτό το κομμάτι θα κατασκευαστεί με τέτοιο τρόπο ώστε να εξυπηρετεί όσο το δυνατό καλύτερα τα αυτοκίνητα κι΄όχι τον κόσμο και τους πεζούς.
Η αναφορά και παρέμβαση μου είναι για ένα άλλο σημαντικό κι’ αρκετά ρομαντικό κομμάτι του κέντρου της πόλης μας. Της περιοχής η οποία περιβάλλει την υπο κατασκευή πλατεία Σαριπόλου. Αυτό το κομμάτι είναι σχεδιασμένο να πεζοδρομοποιηθεί, έτσι που να δέσει με τις δυο πλατείες οι οποίες θα εφάπτονται σε αυτό. Την πλατεία Σαριπόλου, η οποίαολοκληρώνεται στις επόμενες μέρες και την πλατεία πανεπιστημίου, η οποία θα κατασκευαστεί ανάμεσα της Πρυτανίας και της Βιβλιοθήκης του ΤΕΠΑΚ.
Για το κομμάτι αυτό άκουσα τις τελευταίες μέρες τα εξής . “Να ανοίγει λίγες ώρες για να παιρνά ο εφοδιασμός των καταστημάτων“. “Να ανοίγει για να παιρνούν και λίγα αυτοκίνητα πελατών“. “Ίσως να μην πρέπει να γίνει η πεζοδρομοποίηση, γιατί θα πληγεί η εμπορικότητα των καταστημάτων“. Τα ίδια και τα γνωστά δηλαδή παραμύθια της χαλυμάς.
Έκανα μια βόλτα για να δω τα καταστήματα και λοιπά μαγαζιά. Ένα μαγαζί πουλά μπύρες και κονιάκια σε παππούδες που τα πίνουν από το πρωί μέχρι το δείλις. Ένα άλλο κατάστημα πουλά τασσιηνόπιτες και ελιές με κουλούρκα. Υπάρχει και μια τράπεζα κι΄ένα μαγαζί φωτωτυπιών.
Αυτά τα καταστήματα, κατά κάποιους, θα χάσουν την εμπορικότητα τους αν γίνει η πεζοδρομοποίηση!!! Θα παρακαλέσω με αγωνία και με την ελπίδα να με ακούσει. Αγαπητέ κι’ άξιε δήμαρχε μας, μην κάνεις πίσω. Αν τα λεφτά στην Ανεξαρτησίας πάνε στο ντούκου, ας ομορφύνουμε τουλάχιστον την ιστορική περιφέρεια του εμπορικού μας κέντρου. Δήμαρχε μας. Κάνε ότι προνοούν τα σχέδια. Πεζόδρομοι και να μην ανοίγουν καθόλου για αυτοκίνητα. Γιατί δεν υπάρχει ολίγον έγκυος και πολύ έγκυος. Κι΄αν στο τέλος έχουμε το αγκάστρι, θα μας μείνει το κοπελούι.
Ο ΛΕΜΕΣιος…
