Όπως σας ανέφερα στο τελευταίο άρθρο στην στήλη μου, είχα προσφάτως, τους τελευταίους μήνες, ταξιδέψει σε πάρα πολλές Ευρωπαικές πόλεις. Πέραν των τριάντα. Λόγω δουλειάς και λόγω άλλων λόγων, το ταξίδι αυτό θα συνεχιστεί στις επόμενες εβδομάδες. Δυστυχώς η κάθε επιστροφή στην Κύπρο και στην αγαπημένη μου Λεμεσό, είναι δύσκολη.
Από την μια η μεγάλη προσμονή και από την άλλη η μεγάλη απογοήτευση. Γιατί βλέπω και κάνω συγκρίσεις. Κι΄όμως για μένα η Λεμεσός είναι η πόλη μου και η Λεμεσός μου δεν φταίει για τίποτα για τα χάλια αυτού του κράτους. Ένα κράτος που δεν πτώχευσε σήμερα, όπως νομίζουν πολλοί προσφάτως αγανακτισμένοι.
Το Κυπριακό κράτος εδώ και δεκαετίες έχει πτωχεύσει, βρίσκεται στον αυτόματο πιλότο και κατά καιρούς παιρνά μέσα από αναταράξεις. Δυστυχώς το κενό αέρος της 11ης Ιουλίου ήταν πολύ μεγάλο και δυστυχώς τον ερασιτεχνισμό κάποιων την πλήρωσαν 13 αθώα παιδιά.
Σκοπός μου όμως δεν είναι να κάνω πολιτική. Αντίθετα, το απεχθάνομε αυτό γιατί ακριβώς η πολιτική δημιουργεί όλη αυτή την κατάσταση και δυστυχώς η πολιτική δεν δημιουργεί έργο ούτε και πρόοδο. Απλά κοροιδεύει τον κόσμο, μια προσπάθεια στην οποία δυστυχώς συμμετέχουν τώρα και τα πλείστα Μ.Μ.Ε.
Εγώ λοιπόν επειδή δεν είμαι δημοσιογράφος παρά βλάκας ρομαντικός, μέσα από φωτογραφίες θα προσπάθήσω να προβάλλω τις ασχήμιες στην πόλη μας. Όχι για να τιμωρήσω κάποιον. Ούτε για να κερδίσω κάτι. Απλά με την ελπίδα ότι η παρέμβαση μου αυτή θα αλλάξει κάτι.
Σας παρουσιάζω λοιπόν σήμερα, το γενικό νοσοκομείο Λεμεσού. Θαυμάστε την διαμόρφωση πρασίνου, την σήμανση, τους χώρους και τους τρόπους στάθμευσης, την απόρριψη σκουπιδιών και το κάψιμο τους και σκεφτείτε ότι απλά τα είδαμε, “πουπάνω πουπάνω” που λέμε και στα Κυπριακά.
ΛΕΜΕΣΙΟΣ
[nggallery id=58]…
