Δεν ξέρω πως μπορούν να το καταλάβουν κάποιοι εκτός της οικογένειας της ΑΕΛ, αλλά η πραγματικότητα είναι μια. Το παιγνίδι της Κυριακής με τον ΑΠΟΕΛ, είναι ένα παιγνίδι μισός αιώνας.
Είναι ένα παιγνίδι το οποίο αναμένουν και προσδοκούν τέσσερεις ολάκερες γενεές. Οι ηλικιωμένοι που πανηγύρισαν το 68 και θέλουν να το επαναλάβουν πριν πεθάνουν, οι μεσήλικες που ήταν τότε μωρά, οι νεαροί οι τριαντάρηδες και οι έφηβοι με τα παιδιά.
Αυτές οι τέσσερεις γενεές Αελιστών, ζουν και αναπνέουν αυτές τις μέρες, για το παιγνίδι αυτό. Το παιγνίδι της τεσσαρακονταπενταετίας. Είναι για όλους αυτούς, αυτά τα εννενήντα λεπτά, όλη τους η ζωή. Και είναι γι΄αυτό που οι ώρες και οι μέρες, φαντάζουν σαν αιώνες.
Όσοι λοιπόν δεν αντιλαμβάνονται το τι ζουν οι Αελίστες αυτές τις μέρες, όπως για παράδειγμα ο Ολλανδός Ρέικβαρτ, είναι καλό να το αντιληφθούν και να το καταλάβουν το συντομότερον δυνατόν. Γιατί αυτή την φορά ο θυμός και η οργή του γαλαζοκίτρινου λαού, θα είναι όχι απλά μεγάλη, θα είναι τεράστια.
ο φούρπΟς…
