Η επιστημονική ομάδα του Πανεπιστημίου του Μάαστριχτ, με επικεφαλής την Δρ Τζουλιαν βαν ντερ Μπεργκ, μελέτησε την σχέση μεταξύ συνολικής διάρκειας και των προτύπων καθιστικής συμπεριφοράς και του μεταβολισμού της γλυκόζης και του μεταβολικού συνδρόμου.
Οι 2.497 συμμετέχοντες φόρεσαν επί οκτώ συνεχόμενες ημέρες για 24 ώρες βηματόμετρο για να μετρηθεί η κινητικότητά τους και ο χρόνος που περνούσαν καθιστοί. Ήταν κατά μέσο όρο 60 ετών και το 52% αυτών ήταν άνδρες.
Από τα στοιχεία που συνέλλεξε το βηματόμετρο, οι ερευνητές μπόρεσαν να υπολογίσουν την ημερήσια ποσότητα που έμεναν καθιστοί, τον αριθμό των διαλειμμάτων που έκαναν καθημερινά από το καθισιό, τον αριθμό των παρατεταμένων περιόδων καθιστικής συμπεριφοράς (δηλαδή περισσότερο από 30 λεπτά) και την μέση διάρκεια των καθιστικών διαστημάτων.
Ο διαβήτης αξιολογήθηκε βάσει από του στόματος δοκιμασίας γλυκόζης στην οποία υποβλήθηκαν οι εθελοντές.
Συνολικά, 1.395 (56%) συμμετέχοντες είχαν φυσιολογικό μεταβολισμό γλυκόζης, 388 (15%) εξασθενημένη και 714 (29%) έπασχαν από διαβήτη τύπου ΙΙ. Οι συμμετέχοντες με διαβήτη παρέμεναν έως και 26 επιπλέον λεπτά την ημέρα καθιστοί, συγκριτικά με τα άτομα που είχαν εξασθενημένο ή φυσιολογικό μεταβολισμό γλυκόζης.
Ο αυξημένος κίνδυνος διαβήτη ανά επιπλέον ώρα καθιστικής συμπεριφοράς ήταν 22%.
Δεν παρατηρήθηκαν σημαντικοί συσχετισμοί μεταξύ του αριθμού των καθιστικών διαλειμμάτων, του αριθμού των παρατεταμένων περιόδων καθιστικής συμπεριφοράς ή της μέσης διάρκειας των καθιστικών περιόδων, με την κατάσταση του διαβήτη.
«Για κάθε μια επιπλέον ώρα καθιστικής συμπεριφοράς ο κίνδυνος εκδήλωσης διαβήτη αυξάνει κατά 22%. Η μελέτη μας έχει σημαντική επίπτωση στην δημόσιαυγεία αφού τεκμηριώνει τη σχέση της καθιστικής ζωής στην εκδήλωση του διαβήτη, ανεξαρτήτως της υψηλής έντασης σωματικής δραστηριότητας. Συνεπώς, θα πρέπει να δοθεί έμφαση στη μείωση του χρόνου που περνάμε καθιστοί στο πλαίσιο των προγραμμάτων πρόληψης του διαβήτη» αναφέρεται στα συμπεράσματα της μελέτης.
ΠΗΓΗ: health.in.gr…
