Κάθε φορά που λέω να πάω στο κέντρο της Λεμεσού, βάζω πείσμα να πάω με το λεωφορείο.Τις περισσότερες φορές φεύγω νευριασμένος.
Κυττάξετε την στάση στον Δημοσιο κήπο.Η φωτογραφία χτεσινή. Μισοσβησμένα νούμερα των λεωφορείων, δεν υπάρχει τίποτε να σου πεί που πάει η κάθε διαδρομή, δεν υπάρχει παγκάκι, ούτε σκέπαστρο για τον ήλιο.
Τώρα άλλαξαν και τα νούμερα. Το 200 δεν υπάρχει πιά. Υπάρχουν άλλα νούμερα ακαταλαβίστικα.
Ωράριο δεν υπάρχει. Ηλεκτρονική πληροφόρηση? Πφφφ ζητάς πολλά. WiFi? Άστα! Αυτά υπάρχουν μόνο στα χαρτιά, “στις μελέτες”.
Μπαίνεις στο λεωφορείο. Ο οδηγός στο τηλέφωνο μιλά για την ομάδα του. Βάζει την μουσική που του αρέσει. Σταματά όπου θέλει και όποτε θέλει. Το λεωφορείο βρώμικο και απαρχαιωμένο.
Απορείς γιατί είμαστε η τελευταία χώρα της ευρώπης στις δημόσιες συγκοινωνίες?
Απορείς γιατί μας έπνιξε το καυσαέριο?
Απορείς γιατί πήξαμε απο τα αυτοκίνητα στους δρόμους και στα πεζοδρόμια?
Απορείς γιατί δεν έχει σπίτι που να μην έχει καρκινοπαθή?
Μα είναι ευρωπαική χώρα αυτή?
Αναρτήθηκε στο τοίχο του συμπολίτη μας Γιάννη Κακουλλή στο facebook και τον ευχαριστούμε για την άδεια που μας έδωσε για να το δημοσιεύσουμε….
