Σε λίγες μέρες έρχονται τα Χριστούγεννα, η μεγαλύτερη ίσως γιορτή του Χριστιανισμού, μια γιορτή αγάπης, η γιορτή των παιδιών, της χαράς, της οικογενειακής ευτυχίας.
Πόσα όμως απ΄όλα αυτά θα ζήσουν τα φετινά Χριστούγεννα πολλές οικογένειες στην Κύπρο; Ίσως και τίποτα. Καμμιά ευτυχία, καμμιά χαρά, τίποτα για τα παιδιά.
Γιατί οι γονείς θα είναι ίσως άνεργοι, γιατί οι γονείς θα είναι πλέον ανίκανοι και χωρίς κανένα επίδομα, γιατί οι γονείς ή και τα αδέλφια τους έφυγαν σαν οικονομικοί μετανάστες στο εξωτερικό.
Όλα αυτά δεν μπορεί το κράτος, τα κόμματα, να τα αντικαταστήσουν με μέρος ή με όλο τον δέκατο τρίτο μισθό των οποιονδήποτε συμπολιτών μας λαμβάνουν ακόμη αυτόν τον μισθό.
Και δεν μπορεί ο δέκατος τρίτος μισθός, γιατί είναι ακριβώς ένας μισθός, να αποτελεί την λύση για το κράτος και τα κόμματα για να κάνουν πολιτική κοινωνικής πρόνοιας.
Αυτό δεν είναι ευθύνη του δέκατου τρίτου μισθού, δεν είναι ευθύνη κάποιων εργαζομένων, χαμηλόμισθων ή υψηλόμισθων, αυτό δεν είναι η ουσία, αλλά αυτό είναι ευθύνη του κράτους.
Είναι ευθύνη του κράτους ότι αυτό κι΄αν σημαίνει, που αυτό σημαίνει τα κόμματα, την Κυπριακή κυβέρνηση, την κυβέρνηση στις Βρυξέλλες το κοινοβούλιο στο Στρατσβούργο.
Γι΄αυτό δεν έχω τίποτα λιγότερο να πω από το ότι τα όσα λέχθησαν και λέγονται για τον δέκατο τρίτο μισθό δεν είναι τίποτα άλλο παρά λαικισμός. Λαικισμός σε βάρος ανθρώπων που πονούν.
Η λύση δεν είναι να πάρουμε από κάποιους τον δέκατο τρίτο μισθό για να δώσουμε κάτι τοίς σε άλλους, Η λύση και ο αγώνας θα πρέπει να γίνει για να έχουν όλοι οι εργαζόμενοι και μισθό και δέκατο τρίτο μισθό.
Υ.Γ. Άλλωστε και με οικονομικούς όρους η πρόταση αυτή είναι καταστροφική…
economoΛΟΓΟΣ…
