Οι προσδοκίες των φίλων της ΑΕΛ είχαν ανέβει τις τελευταίες ώρες μετά την επιστροφή στον πάγκο της ομάδας του Πάμπου Χριστοδούλου. Πίστεψαν αν όχι όλοι, πολλοί, ότι και μόνο η επιστροφή του ανθρώπου που τους έβγαλε στους δρόμους μετά από τόσα χρόνια θα άλλαζε τα πράματα.
Άρχισαν να κάνουν όνειρα για την κατάκτηση του κυπέλλου, για την εξάδα και άλλα τέτοια παράξενα, συνεπαρμένοι κι΄από τις δυστυχώς πελλάρες που γράφουν διάφοροι τάχατες μεγαλοδημοσιογράφοι στα Μ.Μ.Ε. Σήμερα είδα μάλιστα ένα δημοσίευμα να μιλά για τάχατες προγραμματισμό.
Θα μπορούσα λοιπόν κάλλιστα να βγω στο μπαλκόνι και να φωνάξω έλεος. Δεν θα το κάνω. Απλά θα προσπαθήσω να αποτυπώσω την πραγματικότητα κι΄επιτέλους ελπίζω να την συνειδητοποιήσουν και όλοι οι φίλοι της ΑΕΛ. Γιατί μόνο τότε θα συγκεκριμενοποιηθεί κι΄ο στόχος της ομάδας.
Ο Πάμπος ήλθε στην ΑΕΛ για να την σώσει κι΄αν τα καταφέρει τότε θα κριθεί θετικά. Διαφορετικά θα έχει φυσικά αποτύχει. Αν καταφέρει αυτό τότε ο Πάμπος θα έχει μοναδικό στόχο να την ξαναοδηγήσει στην κορυφή. Γιατί δεν μπορεί να κάνει και δεν μπορεί να κριθεί με τίποτα λιγότερο.
Μέχρι τότε προέχει η Δόξα. Και είναι πάρα πολύ κρίσιμο μάτς! Για τ΄άλλα κάντε κράτει, μην βιάζεστε!
ο φούρπΟς…
