Πέρασα ξανά σήμερα από το μέρος του τραγικού ατυχήματος της 11ης Ιουλίου. Και πραγματικά κάθε φορά που παιρνώ και όσο πιο πολύ το σκέφτομαι, τόσο πιο πολύ θυμώνω με τον ίδιο μου τον εαυτό. Πόση ανευθυνότητα σε αυτό τον τόπο πλέον. Πόσο ανεύθυνοι, είμαστε και ναι είμαστε όλοι μας.
Δεν θα κάνω πολτικό διάγγελμα, θα αναφερθώ όμως ότι πέρασα ξανά απόψε κι΄από το διοικητήριο. Μια ατμόσφαιρα που δεν σε αφήνει καν να σκεφτείς την μνήμη αυτών των αδικοχαμένων παιδιών. Των καημένων των μανάδων τους και όλων των συγγενών. Κατάντησαν το διοικητήριο μια πλατεία βρωμιάς, σε ένα σκηνικό που δεν ταιριάζει στους 13 ήρωες μας.
Θα καταλήξω όμως με αυτό που ήθελα μιας εξ αρχής να σας πω και θεωρώ σαν πάρα πολύ σοβαρό. Σκέφτηκε κανένα από τα περιβόητα μυαλά των περιόβητων υπευθύνων, ανευθύνων, των τάχατες εμπειρογνωμώνων και τελοσπάντων όλων αυτών, να τσεκάρει μετά την έκρηξη τις αερογέφυρες τουλάχιστον αυτές που γειτνιάζουν στην περιοχή;
Δεν είναι φυσικό να έχουν υποστεί κάποιο πρόβλημα μετά που δέκτηκαν το ωστικό κύμα; Και μην μου πείτε πως είναι αντισεισμικές και άλλα τέτοια κουραφέξαλα. Τρέξτε σήμερα αν είναι δυνατόν απόψε, στείλτε ευσυνείδητους και σοβαρούς μηχανικούς να τις ελέγξουν κι’αν υπάρχει που μακάρι να μην υπάρχει πρόβλημα, να διορθωθεί τώρα και όχι μετά που θα πέσει κάποιο κομμάτι μπετόν πάνω σε κάποιο αυτοκίνητο.
Υ.Γ. Πως καταντήσαμε. Από διαμαρτυρόμενος Λεμεσιανός ακόμη λίγο θα γίνω πολιτικός συντάκτης.
Ο ΛΕΜΕΣΙΟΣ …
