Σε σχέση με το σκάφος Λάμπουσα και σε συνέχεια προηγούμενης ανακοίνωσης του Δήμου ημερομηνίας 26.6.2019, σημειώνονται τα ακόλουθα:
Περί το 2012, και ενώ το σκάφος βρισκόταν στο καρνάγιο Λεμεσού (εκτός της θάλασσας), ο Δήμος μετά από προσφορές είχε προβεί σε εργασίες γενικής συντήρησης του σκάφους. Η κατάσταση του σκάφους μετά την επισκευή που πραγματοποιήθηκε εκείνη την περίοδο ήταν πολύ καλή.
Μετά την καθέλκυση του, για την περίοδο 2013 μέχρι 2019, ο Δήμος με ετήσια συμβόλαια ανέθετε σε ανάδοχο την φροντίδα, συντήρηση και επιτήρηση του σκάφους. Παρόλο που από το 2013 δεν έχει γίνει ανέλκυση του σκάφους για επιθεώρηση και συντήρηση, ο Δήμος δαπάνησε για την φύλαξη και φροντίδα του σκάφους ποσό που υπερβαίνει τις €120.000. Ειδικότερα κατά το 2016, δαπανήθηκαν πέραν των €50.000 μεταξύ άλλων και για ουσιώδεις εργασίες στο σκάφος, όπως η κάλυψη του καταστρώματος με μονωτικό υλικό.
Πρόσφατα ο Δήμος σε συνεργασία με την Αναπτυξιακή Εταιρεία Λεμεσού αποφάσισε να προωθήσει την συντήρηση και μετατροπή του σκάφους σε πλωτό μουσείο. Προς το σκοπό αυτό είχε ανατεθεί σε προσοντούχο Ναυπηγό / Ναυτομηχανικό η επιθεώρηση του σκάφους. Μετά από την αρχική επιθεώρηση και αφού διαπιστώθηκαν εκτεταμένα προβλήματα, ακολούθησε διερεύνηση των αιτιών και ο πιο πάνω Σύμβουλος κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η κύρια αιτία της κατάστασης στην οποία έχει περιέλθει το σκάφος ήταν η χωρίς την αναγκαία μελέτη η/και προεργασία κάλυψη του καταστρώματος με μονωτικό υλικό που έγινε το 2016.
Στο παρόν στάδιο ολοκληρώνεται η μελέτη για αποκατάσταση / συντήρηση του σκάφους και προωθείται η ετοιμασία εγγράφων προσφορών, ώστε να γίνει προσπάθεια ανέλκυσης και συντήρησης του σκάφους.
Σχετικά με το σκάφος “Λάμπουσα”:
Να θυμίσουμε ότι το «Λάμπουσα», ένα ξεχωριστό αλιευτικό σκάφος που δούλεψε για πολλά χρόνια στην Κερύνεια και μετά την προσφυγιά στη Λεμεσό και σε άλλες κυπριακές θάλασσες, ναυπηγήθηκε το 1950 στο Πέραμα του Πειραιά και νηολογήθηκε το 1965 στο λιμάνι της Αμμοχώστου, παίρνοντας την ονομασία της αρχαίας Λάμπουσας, απ’ όπου καταγόταν ο τελευταίος ιδιοκτήτης του. Αποτελεί αντιπροσωπευτικό δείγμα της ελληνικής ναυπηγικής παράδοσης και ένα κειμήλιο, μια ζωντανή ανάμνηση της ιστορίας της κυπριακής αλιείας. Η διάσωσή του οφείλεται στο ενδιαφέρον που είχε επιδείξει ο Δήμος Λεμεσού επί δημαρχίας Δημήτρη Κοντίδη, ενώ η ριζική αποκατάσταση και συντήρησή του έγινε επί δημαρχίας Ανδρέα Χρίστου.
