Έχω πραγματικά κουραστεί, έχω απελπιστεί και κάπου λέω ότι, ότι και να πω και να κάνω και να φωνάξω, ο δήμος Λεμεσού δεν θα κάνει τίποτα. Γιατί δυστυχώς έχει αποδείξει ότι δεν μπορεί.
Η παράνομη στάθμευση καταστρέφει μέρα και νύκτα ότι καλό φτιάχτηκε με τα έργα ανάπλασης. Τα αντιαισθητικά παλλούτζια των πεζοδρομίων είναι κομμένα, ζαωμένα, διαλυμένα. Το ίδιο και όλες οι μπαριέρες. Οι πεζόδρομοι και οι πλατείες γεμάτα αυτοκίνητα. Ο δήμος όμως τίποτε. Δείχνει να μην μπορεί.
Στην επίχωση ακόμη χειρότερα. Ένα έργο εντυπωσιακό, ένα έργο όμως το οποίο αφέθηκε σε πολίτες τρίτων χωρών. Σε σεκιουριτάδες από την Ασία, την Ανατολή, ακόμη και Υπερατλαντικούς. Κάτι απίστευτο, απαράδεκτο, κάτι που δύσκολα μπορώ να καταλάβω και κάτι που και πάλι δείχνει ότι ο δήμος δεν μπορεί.
Ο Δήμος Λεμεσού έκανε έργο, έφτιαξε μια νεα πόλη στο κέντρο, μια πόλη για την οποία νοιώθω περήφανος και πολύ όμορφα. Νοιώθω όμως για όλα τα πιο πάνω, πάρα πολύ μεγάλη ντροπή. Ο δήμος έδειξε κι΄αυτό τρομάζει, ότι δεν μπορεί να διαχειριστεί και να συντηρήσει αυτό που έχει κάνει.
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, είχαμε τώρα και τον τοίχο στον παραλιακό. Το ποτήρι δήμε Λεμεσού έχει πλέον με αυτό ξεχειλίσει. Και δεν υπάρχουν δικαιολογίες, παρά μόνο αυτό που έγινε θα πρέπει να διορθωθεί και μάλιστα άμεσα. Αν είναι δυνατόν χθες.
Ο παραλιακός ήταν ίσως το μοναδικό κομμάτι της πόλης μας για το οποίο λέγαμε, “τουλάχιστον υπάρχει αυτό”. Με το πράσινο, τον ποδηλατόδρομο, τον πεζόδρομο και προπάντος με το καθαρό οπτικό πεδίο προς την θάλασσα.
Ήμουν υποστηρικτής για τις πεζογέφυρες πιστεύοντας ότι οι αρχιτέκτονες θα έφτιαχναν κάποια σημεία αναφοράς. Μετά όμως από το έκτρωμα που έκαναν στους “δίδυμους” πύργους, έχουμε τώρα μια ακόμη χειρότερη κατάσταση με την πεζογέφυρα και τον τοίχο στο ΓΣΟ.
Ο τοίχος που κτίστηκε κατά μήκος του δρόμου, του ποδηλατόδρομου, “χαλάει’ τον παραλιακό. Δημιουργεί μια τεράστια οπτική μόλυνση, σε ότι πιο όμορφο είχε η Λεμεσός και γι΄αυτό ο δήμος έχει σήμερα μόνο μια επιλογή. Να διορθώσει άμεσα αυτό που έγινε, και να αποδείξει επιτέλους ότι και για κάτι, μπορεί.
Εύχομε και θέλω πραγματικά να συμβεί αυτό. Γιατί το έργο αυτό, ο τοίχος, η πεζογέφυρα, θα βρίσκονται εκεί για τα επόμενα πεννήντα χρόνια και θα είναι κάτι το οποίο θα βλέπουν και θα διερωτούνται οι επόμενες γενιές, κάτι για το οποίο αν δεν διορθωθεί, θα είμαστε όλοι υπόλογοι γι΄αυτό.
ο ΛΕΜΕΣ ιος…
