6 Μαρτίου 1994 – 6 Μαρτίου 2017. 23 χρόνια έχουν περάσει από τότε που έκλεισαν τα μεγάλα εκφραστικά μάτια της Μελίνας Μερκούρη και σίγησε η βαριά, βραχνή χαρακτηριστική της φωνή σε νοσοκομείο στη Νέα Υόρκη μακριά από την αγαπημένη της Αθήνα. Ήταν μια γυναίκα με έντονη προσωπικότητα και πάθη. Πάθος της το θέατρο, η αποκατάσταση της δημοκρατίας στην Ελλάδα και η πολιτική, η επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα στην Ακρόπολη και το κάπνισμα το οποίο της κόστισε και τη ζωή.
Το 1988 διαγνώστηκε με καρκίνο στους πνεύμονες, όντας όμως προσωπικότητα ανήσυχη και αντισυμβατική κάπνιζε έως και λίγες ώρες πριν το τελευταίο χειρουργείο. “Εσβησε” από μετεγχειρητικές επιπλοκές στις 6 Μαρτίου στο Νοσοκομείο “Μεμόριαλ” της Νέας Υόρκης, χορτάτη από δόξα και τιμές και κηδεύτηκε στην Αθήνα στις 10 Μαρτίου με τιμές πρωθυπουργού.
Για τους αγώνες της για την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα δήλωσε : “ Ελπίζω να δω τα Μάρμαρα πίσω στην Αθήνα προτού πεθάνω. Αν όμως έρθουν αργότερα, εγώ θα ξαναγεννηθώ”.
Για το πάθος της για τον έρωτα, δήλωσε : “Δεν βγαίνω πια έξω από τότε που έπαψα να φλερτάρω”.
Για την πολιτική και το ΠΑΣΟΚ είχε δηλώσει προς τον Παπανδρέου : “Αντρέα, δεν αρέσουμε πια”.
Για την τέχνη της υποκριτικής δήλωσε : “Δεν πιστεύω στους ή στις σταρ που φτιάχνονται από τα διάφορα κυκλώματα και που χάνονται με το χάραγμα της αυγής. Στάρ, είναι αυτός που μπορεί να επηρεάσει και να ακτινοβολήσει σε ένα μεγάλο αριθμό ανθρώπων. Είναι δηλαδή ο χαρισματικός από τη φύση του άνθρωπος”.
