Αγανακτισμένος ο κόσμος με τη Μητρόπολη Λεμεσού
Μια άκρως απαράδεκτη κατάσταση, η οποία δικαιολογημένα προκαλεί τις αντιδράσεις του απλού κόσμου, αφέθηκε να εξελιχθεί στο Κοιμητήριο Σφαλαγγιώτισσας. Και οι αντιδράσεις, βέβαια, στρέφονται προς τους ιθύνοντες της Μητρόπολης Λεμεσού η οποία έχει την ευθύνη της λειτουργίας του ιερού αυτού χώρου από τον οποίο, όπως είναι καλά γνωστό, εξασφαλίζει έσοδα αρκετών εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ κάθε χρόνο, από κηδείες, μνημόσυνα και βέβαια την πώληση τάφων.
Στη συνείδηση του κάθε ανθρώπου, το κοιμητήριο, εκτός από τόπος ταφής, αποτελεί και τον κατ’ εξοχήν χώρο «επικοινωνίας» των ζωντανών με τους προσφιλείς νεκρούς τους. Και σαν τέτοιος, ο χώρος αυτός προϋποθέτει, τουλάχιστον, το σεβασμό και την ευπρέπεια. Κάτι που οι επισκέπτες των τάφων τηρούν με τη δέουσα ευλάβεια. Φαίνεται όμως ότι δεν συμβαίνει το ίδιο και με τους υπεύθυνους του συγκεκριμένου κοιμητηρίου και κατ’ επέκταση με την ιδιοκτήτρια Μητρόπολη Λεμεσού.
Όταν κάποιοι πολίτες πριν από έναν περίπου μήνα επικοινώνησαν μαζί μας και σε έντονα θυμωμένο ύφος ανέφεραν ότι στο κοιμητήριο δεν ενδιαφέρονται για την καθαριότητα κι ότι για πολλές μέρες δεν μαζεύονται τα σκουπίδια με αποτέλεσμα τα βαρέλια-σκουπιδοτενεκέδες να ξεχειλίζουν δίπλα στους τάφους, θεωρήσαμε ότι επρόκειτο για υπερβολή. Ωστόσο, νέες καταγγελίες οι οποίες ανέφεραν ότι «φορτηγάκι μαζεύει τα σκουπίδια και στη συνέχεια τα αδειάζει όλα σε μια γωνιά του κοιμητηρίου με αποτέλεσμα να έχει δημιουργηθεί ένας τεράστιος σκουπιδότοπος…», μας υποχρέωσαν να ψάξουμε το θέμα.
Οι καταγγελίες του κόσμου επαληθεύτηκαν.
Σε κάποιο σημείο του κοιμητηρίου, σε απόσταση λίγων μέτρων από τους τάφους και πίσω από τα λίγα δέντρα που ακόμα δεν έχουν ξεριζωθεί μέσα στον περιφραγμένο χώρο, η εικόνα που αντικρίσαμε ήταν, επιεικώς, απαράδεκτη. Αμέτρητα κατεστραμμένα στεφάνια και ξεραμένες ανθοδέσμες τυλιγμένες στα νάιλον, πολύ περισσότερα πλαστικά μπουκάλια λαδιού και παραφίνης, υπολείμματα ξύλινων σταυρών αλλά μαρμάρων που χρησιμοποιούνται προφανώς στην κατασκευή μνημείων… ό,τι τέλος πάντων άχρηστο μπορεί να υπάρχει σε ένα νεκροταφείο.
Και δεν είναι μόνο αυτό. Φαίνεται ότι κάποιοι πολίτες που αντιλήφθηκαν την κατάσταση που επικρατεί εδώ, θέλησαν να την εκμεταλλευτούν. Γιατί, πώς αλλιώς εξηγείται το γεγονός ότι σε αυτό τον σκουπιδότοπο υπάρχουν πεταμένα και άχρηστα αντικείμενα προερχόμενα από κατοικίες.
Ανάμεσά τους, παλιά πορτοπαράθυρα και είδη επίπλωσης αλλά και σπασμένα παιδικά παιχνίδια.
Ένας πραγματικός σκουπιδότοπος, δηλαδή, όπως όλοι οι άλλοι παράνομοι σκουπιδότοποι που είναι κατάσπαρτοι σε διάφορα σημεία της υπαίθρου και μας εξοργίζουν εναντίον εκείνων των άγνωστων ανεύθυνων και ασυνείδητων που τους δημιουργούν. Στην περίπτωση όμως αυτού του σκουπιδότοπου, οι υπεύθυνοι δεν είναι άγνωστοι και αυτό εξοργίζει ακόμα περισσότερο.
Την εισπράξαμε αυτή την οργή, συνομιλώντας με ανθρώπους που συναντήσαμε στο κοιμητήριο και οι οποίοι, όπως διαπιστώσαμε, είχαν αντιληφθεί εδώ και πολύ καιρό αυτό που συμβαίνει.
Παρά τη σεμνότητα που τους επιβάλλει ο χαρακτήρας του χώρου, παρά το σεβασμό τους προς την Εκκλησία, δεν κρύβουν την απογοήτευση και το θυμό τους γι’ αυτό που συμβαίνει.
«Τόσα εκατομμύρια εισπράττει η Μητρόπολη από τις κηδείες και τους τάφους που πουλά… δεν μπορεί να πληρώσει για να πάρει τα σκουπίδια εκεί που πρέπει;»
Ένα απλό και εύλογο ερώτημα από έναν απλό θρησκευόμενο άνθρωπο που όμως δεν ανέχεται τους «συμφεροντολόγους της Εκκλησίας». Όπως χαρακτηριστικά λέει «το μόνο που τους νοιάζει είναι οι μπίζνες τους και τα κέρδη τους…» και αναφερόμενος στη δική του περίπτωση, εκφράζει το παράπονο ότι «όταν πέθανε ο πατέρας μου και ζητήσαμε να τον θάψουμε, μας ρώτησαν σε ποιο σημείο του νεκροταφείου θέλουμε τον τάφο… κι όπως μας εξήγησαν σε κάποια σημεία οι τάφοι κόστιζαν 700 ευρώ, σε άλλα σημεία 900 και σε άλλα ήταν ακόμα πιο ακριβοί…»
Πηγή: Διάλογος.com.cy
