Το περασμένο Σαββατοκύριακο στη θεατρική παράσταση «Η Δημοκρατία του Μπακλαβά» στο θέατρο Ριάλτο, συνέβηκε ένα απρόοπτο περιστατικό με ζευγάρι που φαίνεται να διάκοψε την παράσταση με “διακοσμητικά” επίθετα προς τους ηθοποιούς.
Σχετική δημοσίευση για το περιστατικό έκανε ο ηθοποιός που πρωταγωνιστεί στην παράσταση Γιώργος Κατσής.
H κ. Ελένη Χατζηκωνσταντά, στα πλαίσια της ελευθερίας του λόγου μας έστειλε την δική της άποψη για το περιστατικό και το αναδημοσιεύουμε ως Lemesos Blog.
“Αν καταφέραμε να αναταράξουμε έστω και στιγμιαία τα λιμνάζοντα νερά της νεοκυπριακής μη-σκέψης, αν καταφέραμε να δώσουμε έστω και ένα χαστουκάκι στην αλαζονεία του αθηναϊκού εθνομηδενισμού, τότε άξιζε η θλίψη που αισθανθήκαμε, ο σύζυγος μου και εγώ, παρακολουθώντας τη θεατρική παράσταση «η Δημοκρατία του μπακλαβά» το περασμένο Σάββατο στο Ριάλτο, όσο φυσικά αντέξαμε να δούμε…
Είναι άραγε πρωτοτυπία η χρήση της τέχνης ως προπαγάνδας; Κοινός τόπος σε καθεστώτα επονείδιστα…
Είναι άραγε πρωτοπορία η οργάνωση της υπόθεσης σε δίπολα τύπου «οι καλοί και οι κακοί», «οι προοδευτικοί και οι οπισθοδρομικοί»; Γνωστά σχήματα αμερικάνικης υποκουλτούρας…
Οι ήρωες του έργου απόλυτα μονοδιάστατοι, η επόμενη ατάκα των ηθοποιών προβλέψιμη, και διάχυτη η αίσθηση ότι το έργο δεν αναζητά την αλήθεια, όπως κάθε γνήσιο έργο τέχνης, δεν εκπορεύεται καν από καλή πίστη απέναντι στα πράγματα, αλλά βασίζεται σε μια συνειδητή διάθεση διαπόμπευσης των ελληνικών αξιών.
Αρνούμαι να σε χειροκροτήσω, «ήρεμε και ταπεινέ» συντελεστή της παράστασης, όσο αρνείσαι να σεβαστείς ό,τι πιο άξιο έχει να δείξει η νεότερη ελληνική ιστορία, λαμπρά ονόματα όπως «Αθανάσιος Διάκος», «Κολοκοτρώνης», «Νικηταράς», τα οποία τόσα αναίσχυντα χλευάσατε από σκηνής. Αυτών που έδωσαν τη ζωή τους για να υπάρχει σήμερα έστω και αυτή η Ελλάδα που ξέρουμε, για να υπάρχει η Αθήνα με τις θεατρικές της σκηνές, στις οποίες και ο ίδιος ο Ύμνος στην Ελευθερία επιχειρείται να γελοιοποιηθεί.
Θα δεχτώ το χαρακτηρισμό σου ότι είμαι δήθεν «θεατρόφιλη», κι ας παρακολουθώ παραστάσεις σε Ελλάδα και Κύπρο εδώ και σχεδόν σαράντα χρόνια. Θα πρέπει όμως κι εσύ να παραδεχτείς ότι δεν είσαι καλλιτέχνης, αλλά ένας παπαγάλος της νέας τάξης πραμάτων. Αυτής που θέλει να μην υπάρχουν πολίτες με κριτική σκέψη, λαοί με σεπτό παρελθόν, αλλά χειραγωγήσιμες μάζες καταναλωτών υποκουλτούρας. Που θα σε χειροκροτήσουν πρόθυμα, μόνο και μόνο από φόβο μην τους κατατάξεις αυτομάτως στους φασίστες.
Όσο δε για «το ενθουσιώδες κοινό» που σας χειροκρότησε, να ξέρεις ότι οι πλείστοι θεατές ήρθαν «ενημερωμένοι» από καλά ελεγχόμενες πηγές για τις θεατρικές κριτικές (οι οποίες παραδόξως είναι copy–paste η μία της άλλης) και ήταν αποφασισμένοι να δουν την «καλύτερη παράσταση της θεατρικής Αθήνας». Πολλοί δε άλλοι χειροκρότησαν λόγω των δικών τους προκαταλήψεων «σαν έτοιμοι από καιρό»… Μόνο θλίψη προκαλούν τέτοια φαινόμενα, τα οποία εσένα φαίνεται να σε κολακεύουν…”
