Ο Πέτρος Κλεάνθους, γνωστός Λεμεσιανός και υποψήφιος Βουλευτής Λεμεσού με το ΑΚΕΛ στις επικείμενες βουλευτικές εκλογές καταγγέλει την αποκοπή χιλιάδων δέντρων για σκοπούς της ανάπτυξης…
Με μία ανάρτηση στο προσωπικό του προφίλ, ο Λεμεσιανός Πέτρος Κλεάνθους δημιουργεί προβληματισμό γύρω από τις νέες περιοχές αναπτύξεων της Λεμεσού.
Αυτούσια η ανάρτηση:
«Μπορείς να καταλάβεις που είμαι; πολύ πιθανόν όχι. Δεν μπορείς γιατί μέσα στο μυαλό σου έχεις αλλιώτικη εικόνα για αυτό το μέρος.
Λοιπόν είμαι στην περιοχή Τσερκεζ Τσιφλίκ στο Φασούρι ή καλύτερα στο σημείο που όλοι γνωρίζαμε με αυτό το όνομα. Βρίσκομαι μεταξύ Ασωμάτου και Ζακακίου, στη νότια μεριά του δρόμου με τα κυπαρίσσια και βόρεια της Αλικής Ακρωτηρίου.
Αν κοιτάξεις λίγο καλύτερα, πίσω δεξιά, θα δεις ένα πελώριο κτίσμα. Είναι το καζίνο. Ο χώρος που βρίσκεται πίσω από την πλάτη μου και ώσπου φτάνει το μάτι σου ήταν γεμάτος λεμονιές και πορτοκαλιές. Τέτοιαν εποχή εμουσκομυρίζαν. Τα άνθη των δέντρων σμίγανε το άρωμα τους με τον αέρα που φυσούσε προς ανατολάς και ως μια ποιητική συμφωνία, σκέπαζαν το Ζακάκι μέχρι τα όρια των Τσιφλικουδιών.
Αργότερα, όταν τα άνθη γίνονταν ώριμα φρούτα, έμπαιναν τα συνεργεία με εργάτες για να κόψουν, να συσκευάσουν και έπειτα να τα στείλουν στην ντόπια αγορά και σε εξαγωγές.
Τώρα… Κρανίου τόπος. Χιλιάδες λεμονοδεντρα και πορτοκαλοδεντρα θύματα της “τσιμεντένιας ανάπτυξης”. Αν κάνεις μια βόλτα στην περιοχή θα δεις ότι ξεκίνησαν να κτίζονται επαύλεις και διαμερίσματα. Μη διερωτηθείς ποιων είναι έργο αυτός ο απροκάλυπτος βιασμός του φυσικού περιβάλλοντος. Πηγαίνοντας στην περιοχή θα δεις διαφημιστικές πινακίδες, ανάμεσα τους και της εταιρείας του “γαμπρού”. Τώρα καταλαβαίνεις.
Στη γόνιμη γη που βλάσταγε η λεμονιά τώρα η γη έχει καεί από την επιχωμάτωση και το τσιμέντο. Τώρα, αν είναι δυνατό, εισάγουμε λεμόνια και πορτοκάλια από το εξωτερικό.
Εκεί που την Άνοιξη μύριζε έρωτας, τώρα ακούγονται μηχανές και τα πουλιά ψάχνουν να βρουν φωλιές αλλού.
Ενθαδαι κείται το περιβάλλον μας, η γεωργία μας, η παιδικότητα μας ο ρομαντισμός, η ίδια μας η ζωή.
Αυτές τις πολιτικές επιβάλλεται να τις αντικόψουμε.
Υ. Γ. Εύχομαι πραγματικα η οποία ανάπτυξη θα συμβεί να έχει λάβει υποψη τη περιβαλλοντικη σημασία της περιοχής και να περιλαμβάνει πρόνοια για επαναφορά του πρασίνου στο μέγιστο δυνατό βαθμό.»
