Στέλιος Καζαντζίδης, ο…κουμπάρος και φίλος μου!
Με τον Νίκο Ζάμπογλου είχα τη χαρά να συνομιλήσω αρκετές φορές στο παρελθόν. Ομολογώ όμως ότι αυτό που αγνοούσα και για μένα αποτέλεσε είδηση, ήταν η ιδιαίτερη σχέση που είχε με τον τεράστιο λαϊκό τραγουδιστή Στέλιο Καζαντζίδη.
Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη-πορτρέτο του Νίκου Ζάμπογλου ΕΔΩ:
Cy talks: Σκέφτομαι να στεγάσω τη συνέντευξη κάτω από τον τίτλο «Η ζωή μου όλη»…
– Ε, τότε να προσθέσουμε και λίγο Καζαντζίδη. Λίγες λέξεις για τον…κουμπάρο μου!
Cy talks: Τον ποιον; Γνωρίσατε προσωπικά τον «Στελάρα»;
– Όταν το 2001 διαγνώστηκε με καρκίνο, ο Στέλιος ήρθε στη Γερμανία για θεραπεία στην κλινική μου. Συνδεθήκαμε, φιλέψαμε. Μάλιστα όταν έμαθε ότι η σύζυγος μου ήταν έγκυος, ζήτησε να βαφτίσει τον γιο μου. Δυστυχώς δεν πρόλαβε. Όμως τον Άρη μου τον βάφτισε η Βάσω, η σύζυγος του Στέλιου. Έτσι, έστω και χωρίς αυτόν, κουμπαρέψαμε…
Cy talks: Αλήθεια, πως βίωσε ο Καζαντζίδης όλη εκείνη την δοκιμασία με την υγεία του;
– Με μεγάλη αξιοπρέπεια…
Cy talks: Λένε ότι στις δύσκολες στιγμές ο άνθρωπος αποκαλύπτεται…
–Ο Στέλιος, όπως τον γνώρισα, ήταν ένας συνεπέστατος άνθρωπος με ξεκάθαρες σκέψεις. Για παράδειγμα όταν τον ρώτησα γιατί έφυγε από τις πίστες και δεν τραγούδησε ξανά, μ’ απάντησε ότι δεν άντεχε το περιβάλλον και το κλίμα που είχε δημιουργηθεί στα μπουζουκτζίδικα, στα «σκυλάδικα» της εποχής. Επίσης, ο Στέλιος δεν είχε περί πολλού τα λεφτά. Όταν κάποια Χριστούγεννα του πρότειναν να πάει στις Ηνωμένες Πολιτείες να τραγουδήσει σε δύο συναυλίες με αντάλλαγμα ένα τεράστιο ποσό, ο Στέλιος δεν μπήκε ούτε καν στη διαδικασία να το συζητήσει. Σε ερώτηση μου γιατί αρνήθηκε την πρόταση, μ απάντησε με χιούμορ και με αφοπλιστική ειλικρίνεια: «Να πάω και να χάσω το ψάρεμα; Αδύνατο»! Αυτός ήταν ο Στέλιος. Να προσθέσω επίσης, ότι όταν ήταν στην κλινική μου στο Όφενμπαχ, εκδήλωσαν ενδιαφέρον να τον επισκεφθούν δεκάδες πολιτικοί κι άλλα δημόσια πρόσωπα. Ο Στέλιος αρνήθηκε ευγενικά. Δεν ήθελε να δει κανένα. Μια μέρα κτύπησε την πόρτα της κλινικής ένας 16χρονος Έλληνας, γιός μεταναστών. Είχε πάρει το τρένο από το Βισμπάντεν κι αργότερα λεωφορείο, κι ήρθε στο Όφενμπαχ αποκλειστικά για να δει τον Καζαντζίδη, τον οποίο γνώρισε μέσα από τις κασέτες του πατέρα του. Ενημέρωσα τον Στέλιο προσωπικά. «Και τον έχεις έξω να περιμένει; Πες στο παιδί να περάσει» μου είπε χωρίς δεύτερη σκέψη. Ο νεαρός μπήκε στο δωμάτιο, ο Στέλιος του έσφιξε το χέρι και ήταν μαζί ώρα πολλή. Αυτός ήταν ο Στέλιος! Ένας αγνός, αυθεντικός, απλός τροβαδούρος, όπως φαινόταν και μέσα στα τραγούδια του. Τοποθετούσε την αξιοπρέπεια πάνω από τα λεφτά, πάνω από τις δημόσιες σχέσεις, πάνω κι από την όποια δημοσιότητα. Κι αυτά τα χαρακτηριστικά τα διατήρησε μέχρι τέλους.
Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη-πορτρέτο του Νίκου Ζάμπογλου ΕΔΩ:
