Καταθλιπτική και ταυτόχρονα εξοργιστική, είναι η εικόνα που αντικρίζει κάποιος που κινείται στην διασταύρωση των οδών Λεοντίου και Ναβαρίνου στην περιοχή της «Τζιαμούδας». Μια διασταύρωση στο κέντρο της Λεμεσού, σε μικρή απόσταση από γραφεία και υπηρεσίες κυβερνητικές, δημοτικές αλλά και της Μητρόπολης.
Γράφει ο Χρήστος Χαραλάμπους
Καθημερινά περνούν από εδώ χιλιάδες πολίτες και κρατικοί φορείς, αλλά κανένας αρμόδιο του Δήμου ή των κυβερνητικών Κοινωνικών Υπηρεσιών, δεν βλέπει ή δεν θέλει να δει τον μεγάλο υπαίθριο χώρο, με χώματα, πέτρες και ξερά χόρτα ο οποίος από πάρκινγκ που ήταν κάποτε, σήμερα φιλοξενεί μια μικρή γειτονιά όπου διαμένουν καμιά τριανταριά άνθρωποι. Δεν είναι Κύπριοι αλλά σίγουρα είναι άνθρωποι που, προφανώς, λόγω της καταγωγής και του χρώματος τους, δεν τους νοιάζεται κανένας.
Τα «καταλύματα» που μπόρεσαν να φτιάξουν, είναι καμωμένα από μεγάλα χαρτόνια και παλιές ξύλινες παλέτες, από αυτές που κάποιοι από εμάς τις κόβουμε σε κομμάτια και τις ρίχνουμε στις ξυλόσομπες για να ζεσταινόμαστε τον χειμώνα ή τις χρησιμοποιούμε στα φουρνάκια μας για ψήνουμε το κλέφτικο και το κυριακάτικο ψητό μας.
Στέγη τους είναι τα κλαδιά των δέντρων και ο ουρανός, ενώ στις…ανέσεις τους περιλαμβάνονται ξεχαρβαλωμένες καρέκλες, από αυτές που συνήθως εγκαταλείπονται σε πάρκα και πεζοδρόμια επειδή κοστίζει η μεταφορά τους σε Πράσινα Σημεία. Να, λοιπόν που αυτή η κακή συνήθεια κάποιων, αποδεικνύεται κάποιες φορές εξυπηρετική για κάποιους άλλους…
Η συνέχεια στο Limassol Today ΕΔΩ:
