Ο Δήμος Λεμεσού εδώ και μερικούς μήνες κάνει προσπάθειες για “επανεκκίνηση” της λειτουργίας της Α’ Δημοτικής Αγοράς, του γνωστού “Παντοπουλείου”.
Μέσα από τάχατες μελέτες που ετοίμασαν κάποιοι, αλλά και μέσα από μελέτη αισθητικής (ας είναι κι΄αυτό) από ειδικούς, γίνεται προσπάθεια για πλήρη αναβάθμιση του χώρου.
Ο ίδιος ο δήμος θέτει ώς στόχο του ένα αρμονικό και αποτελεσματικό πάντρεμα της καθαυτό αγοράς με την προσφορά προϊόντων ντόπιας παραγωγής με δράσεις που αναδεικνύουν την πολιτιστική κληρονομιά και δημιουργία.
Αυτός σαν στόχος δεν είναι σωστός. Αυτό που με προβληματίζει είναι όμως ότι καμμιά σοβαρή μελέτη από επαγγελματίες του είδους δεν έγινε για να μας πει ποιός και πως θα είναι ο γαμπρός που θα παντρέψουμε με την παλιά νύμφη.
Και σαν αποτέλεσμα ο Δήμος βάζει στο νεο ξεκίνημα της αγοράς, λίον που το παλιό τζιε κάμποσα τζινούρκα. Δηλαδή παραμένει ο κασάπης, ο ψαροπούλης και κάποιοι που πωλούν χορταρικά, μαζί με πόστα για νεα πράματα.
Θα είναι αυτή η λύση; Θα δουλέψει αυτό και πόσο καινούργιο θα φαίνεται σε ντόπιους και ξένους; Ή απλά θα έχουμε και πάλι όπως στις περισσότερες αποφάσεις του δήμου Λεμεσού μια μετεξέλιξη “ντεμί”;
Γιατί αν η αλλαγή θυμίζει μιλλοσφοτζίησματα θα είναι σίγουρα αποτυχήμενη. Και βέβαια δεν θα καταφέρει ποσώς να προσελκύσει τουρίστες γιατί είναι ένας σημαντικός και σωστός στόχος που έχει τεθεί αυτός.
Διαβάζοντας λοιπόν για τις αλλαγές τις νέες χρήσεις, διαβάζοντας δηλώσεις της εκτελεστικής εξουσίας του δήμου, θα κάνω κι΄εγώ κάποιες απλές εισηγήσεις. Σαν Λεμεσιανός που γεννήθηκε και μεγάλωσε μέσα στην αγορά.
ΝΑ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΕΙ Η ΛΟΓΙΚΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΓεννήθηκα και μεγάλωσα μέσα στο παντοπουλείο και νοιώθω τυχερός που το έζησα αυτό. Ως εκ τούτου μια συναισθηματική κατάσταση με τον χώρο και την περιοχή είναι φυσιολογικό να υπάρχει.
Δεν θα κάνω όμως εισηγήσεις κάτω από αυτή την συναισθηματική κατάσταση, αλλά θα βάλω την λογική, θα βάλω κάτω το ποιές ανάγκες έχει σήμερα ο χώρος και η γύρω περιοχή και όχι πως θυμάμε να ήταν κάποτε η αγορά.
Αυτό που ήταν το παντοπουλείο δεν μπορεί να ξαναγίνει. Ούτε με το σύστημα κατ΄οίκον παράδοσης όπως δυστυχώς διαβάζω ότι ο δήμος πιστεύει ότι μπορεί να δουλέψει ούτε με το να μπήξουμε το λεωφορείο στην οδό Κανάρη.
Το παντοπουλείο όπως το ζήσαμε, όπως μεγαλώσαμε σε αυτό ΤΕΛΕΙΩΣΕ. Δεν μπορεί να συνεχίσει να είναι ούτε μπακάλικο, ούτε φρουταρία, ούτε κάσαπικο και σίγουρα ούτε ψαραγορά.
Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΕΙΣΗΓΗΣΗ, ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΙΣΩΣ ΖΗΤΑ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣΑν λοιπόν ο δήμος θέλει και δεν ξέρω αν προλαβαίνει να το κάνει, να αλλάξει τον χώρο και να εμπλουτίσει την ίδια την πόλη το κέντρο της Λεμεσού μας με ένα πραγματικό σημείο αναφοράς, τότε μπορεί εύκολα να το κάνει.
Με τρείς σημαντικές κινήσεις εμπλουτισμού, όπως:
- Δημιουργία χώρου για παραστάσεις. Θεατρικές παραστάσεις στα πλαίσια όπως το Παλιό Ξυδάδικο ή την Β΄Δημοτική Αγορά, παραστάσεις για παιδιά, παραστάσεις καραγκιόζη, μουσικές παραστάσεις. Το έχει πολύ μεγάλη ανάγκη η περιοχή και θα μπορούσε ο χώρος αυτός να είναι ο χώρος όπου είχε λειτουργήσει για μερικά χρόνια εστιατόριο εντός της δημοτικής αγοράς.
- Δημιουργία μουσειακού χώρου, έστω και μικρού. Αυτό θα συμβάλει στην αύξηση των κινήτρων γιατί να επισκεφθούν τον χώρο οι τουρίστες. Οι τουρίστες θέλουν να δουν τέτοιους χώρους και τα εκθέματα θα μπορεί να είναι είτε αντικείμενα κατασκευής παραδοσιακών προιόντων, αυτά σε συνδυασμό με την επείδειξη κατασκευής των προιόντων αυτών ή με την πλήρη μετακόμιση στην δημοτική αγορά και την κατάλληλη αναδιαμόρφωση χώρου για στέγαση του μουσείου λαικής τέχνης το οποίο εκεί που σήμερα βρίσκεται δεν το “βλέπει” κανείς και είναι πραγματικά κρίμα.
- Δημιουργία μικρού εκθεσειακού χώρου όπου να υπάρχουν συνεχείς εκδηλώσεις και εκθέσεις από γνωστούς και άγνωστους καλλιτέχνες της πόλης μας.
Αν δεν γίνουν αυτά κι’ αν απλά προσθέσουμε στον μαννάβη, τον κασάπη, τον ψαροπούλη, λίγο σουτσιούκο και λίγη ζιβανία, δυστυχώς θα χαιρεντιστούμε τις πρώτες μέρες και μετά θα ψάχνουμε για νέες μελέτες και νέες αλλαγές.
ΑΛΛΑΓΕΣ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΟΜΩΣ ΚΑΙ ΕΞΩΤΕΡΙΚΑΑλλαγές που θα ενισχύσουν και εσωτερικά την δημοτική αγορά χρειάζεται να γίνουν και άλλες και εξωτερικά. Και λέω και άλλες δείχνοντας σεβασμό και καταγράφοντας τα όσα έγιναν με την πεζοδρόμηση των γύρω δρόμων.
Θα πρέπει λοιπόν γύρω από την δημοτική αγορά όχι να κάνουμε στάση για λεωφορείο αλλά:
- Να μεγαλώσει το πεζοδρόμιο μπροστά από την πρόσοψη της άγορας στην οδό Κανάρη έτσι που να μην υπάρχει χώρος να σταθμεύουν μπροστά αυτοκίνητα (παράνομα αλλά ποιός ασχολείται) και ταυτόχρονη μετακίνηση του σκουπιδοφάγου που εκτός της βρωμιάς που προκαλεί και αισθητικά δεν είναι ότι καλύτερο.
- Να λειτουργεί όσο το δυνατόν πιο συχνά υπαίθρια αγορά με καλλιτέχνες στην μικρή πλατεία παντοπουλείου στα ανατολικά της αγοράς, όπως συμβαίνει κατά καιρούς.
- Να ξηλωθεί η πέργολα στην πλατεία Σαριπόλου, η πλατεία να ανοίξει και να γίνει πραγματική πλατεία. Δεν λέω ότι κακώς κατασκευάστηκε. Είχα πιστέψει κι’εγω ότι θα ήταν κάτι καλό. Δυστυχώς αποδείχθηκε μια βλακεία και ευθύνη έχουν οι αρχιτέκτονες. Να κατεδαφιστεί, έτσι και αλλοιώς τα μαγαζιά έχουν καρέκλες και τραπεζάκια μπροστά στα μαγαζιά τους, να συσταριστεί κάπως η κατάσταση που σήμερα όπως είναι και η πέργολα θυμίζει Κυπριακό γάμο και στην μέση η πλατεία να ανοίξει και να γίνει πραγματική πλατεία. Με την τοπθέτηση σ΄αυτήν ενός γλυπτού, κάτι που θα ήθελαν οι επισκέπτες, ξένοι και ντόπιοι να φωτογραφηθούν μαζί του, κάτι που έχουν οι μικρές πλατείες που ξεπροβάλουν μέσα από τους πεζοδρόμους στην παλιά Νίκαια.
ΚΑΙ ΠΡΙΝ ΧΑΙΡΕΤΗΣΩ ΤΟΝ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ ΔΗΜΟ ΚΑΤΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΟΥΡΙΣΜΟ
Καλό θα ήταν ακόμη κι΄αφου πολύ σωστά ο δήμος στοχεύει στο να επισκέπτονται όσο το δυνατόν περισσότεροι τουρίστες το παντοπουλείο να κάνουμε και αυτά:
- Δημιουργία brand name, δηλαδή όσοι θα αγοράσουν και ότι θα αγοράσουν από το παντοπουλείο να έχει το ίδιο όνομα, το ίδιο logo, την ίδια τσαντούλα και με αυτό τον τρόπο θα μπορεί να λειτουργήσει και κατάστημα αναμνηστικών προιόντων για την αγορά, όπως είναι τα γνωστά σε κάθε πόλη και χώρα, φανελίτσα, key ring, χιονόμπαλα, όλα με το logo της αγοράς. Δηλαδή η αγορά να αποκτήσει το δικό της όνομα, μια συγκεκριμένη οντότητα.
- Όσοι θα εργάζονται μέσα στην αγορά να είναι ντυμένοι παραδοσιακά. Ναι δεν υπάρχει χώρος για γέλιο σε αυτό που λέω. Είτε θα κάνουμε είτε δεν θα κάνουμε. Επίσης αυτό συμβαίνει στο εξωτερικό σε τέτοιους χώρους. Αυτό είναι επίσης κίνητρο για τον τουρίστα. Όπως για παράδειγμα το λεγόμενο χωριό των ψαράδων λίγο έξω από το Άμστερνταμ όπου σε παίρνουν και εκεί οι Ολλανδέζες ντυμένες παραδοσιακά τι κάνουν; Βασικά αφου ενθουσιάζεσαι και φωτογραφίζεσαι μαζί τους σου πουλάνε κάμποσα τυριά.
- Το κέντρο λαικής χειροτεχνίας βρίσκεται σε ένα μαγαζάκι που δεν θυμίζει καθόλου παράδοση και ούτε και πολλοφαίνεται απέναντι από την βόρεια είσοδο της αγοράς Λανίτη. Αν αυτό το μαγαζί το οποίο έχει μόνιμες κυρίες που φτιάνουν παραδοσιακά προιόντα, όπως τα λευκαρίτικα κ.α., αν λοιπόν αυτό το μαγαζί δεν πρέπει να πάει στο παντοπουλείο, ε, τότε τι να πω. Και σημείωση. Οι τουρίστες όλοι κρατάνε τον χάρτη και το ψάχνουν.
————————————————————————————————————————————-
Αυτά. Μακάρι να γίνει το θαύμα και να πάει καλά η αλλαγή στο παντοπουλείο αλλά και σύμφωνα με όσα διάβασα και ακούω κρατώ προς το παρών μια τζιε δκιό πισινές. Και βέβαια δεν σημαίνει ότι όσα λέω πιο πάνω είναι όλα σωστά. Ίσως όμως κάποια και να είναι. Εσείς τι λέτε;
————————————————————————————————————————————-
ο ΛΕΜΕΣ ιος…
