Καθημερινά, κάθε εβδομάδα, απόγευμα, βράδυ, στο ίδιο έργο θεατές. Τα μαγαζιά στην Πλατεία Σαριπόλου να δέχονται “τιμωρίες” και να τους δίνονται πρόστιμα, για λόγους αδειών λειτουργίας, για την μουσική, για τα ψηλά τραπέζια και για άλλα πολλά.
Η αλήθεια στην περίπτωση αυτή είναι μια. Ποτέ δεν άρεσε στον Δήμο Λεμεσού η εξέλιξη, εγω θα την πω ανάπτυξη, που πήρε η Πλατεία Σαριπόλου και η γύρω περιοχή. Και δεν του άρεσε για δυο λόγους. Ο πρώτος είναι οι περίοικοι κι΄ο δεύτερος έτσι απλά.
Έτσι απλά γιατί γενικά ο Δήμος Λεμεσού δεν έχει ποτέ σχεδιάσει ή δεν έχει ποτέ αντιληφθεί ότι μια τέτοια ανάπτυξη θα έπρεπε να είχε ολόκληρο το κέντρο της πόλης μας. Όμως αυτό προφανώς δεν αρέσει στους λιγοστούς γειτόνους οι οποίοι θέλουν την ησυχία τους.
Ας πάρουμε όμως τα πράματα από την αρχή. Η Πλατεία Σαριπόλου ξεκίνησε να χαρακτηρίζεται σαν τέτοια όταν πριν από αρκετά χρόνια ο Δήμος επι δημαρχίας του κυρίου Κοντίδη αποφάσισε να πλακοστρώσει και να κλείσει για τα αυτοκίνητα ένα κομμάτι του δρόμου.
Τότε η Πλατεία Σαριπόλου άρχισε να συγκεντρώνει κόσμο, ως επι το πλείστον μεσήλικες, παλιούς Λεμεσιανούς οι οποίοι έκαναν την βόλτα τους στο Παντοπουλείο, έπιναν τον καφέ, έτρωγαν τους χούμους και τα σουβλάκια και μετά τις 4 το απόγευμα νέκρα.
Ναι, η Πλατεία Σαριπόλου, η οδός Σαριπόλου, η γύρω περιοχή μέχρι και πριν από μερικά χρόνια μετά τις 4 το απόγευμα ήταν νέκρα και αν δεν είχαμε την τοποθέτηση στην περιοχή του ΤΕΠΑΚ αλλά και την ανάπτυξη με την ανάπλαση, τότε θα γινόταν γκέτο ξένων μεταναστών.
Έγινε η ανάπλαση και η περιοχή άρχισε να παίρνει τα πάνω της. Νεοι ως επι το πλείστον άνθρωποι με κέφι και όρεξη αποφάσισαν να επενδύσουν στην περιοχή και να μετατρέψουν το κέντρο της Λεμεσού όπως όλα τα κέντρα σε όλες τις πόλεις του κόσμου.
Παρά τις ατέλειες και τις μεσοδότζιη δουλειές η ανάπλαση έδινε αυτή την δυνατότητα, έδινε την ευκαιρία στην Λεμεσό να αλλάξει κι΄αυτό θα γινόταν με τα λεφτά των ιδιωτών που έδωσαν ξανά ζωή σε παλιά διατηρητέα όπου κατοικούσαν νυφίτσες και ερπετά.
Αυτό όμως από την πρώτη στιγμή δεν άρεσε. Δεν άρεσε στους λιγοστούς γειτόνους της περιοχής οι οποίοι ήθελαν την ησυχία τους, δεν άρεσε σε κάποιους ανθρώπους άλλων εποχών που ακόμα πίστευαν ότι ζουν στις εποχές αυτές και στο τέλος φαίνεται δεν άρεσε ούτε στον Δήμο.
Ως εκ τούτου κι΄έκτοτε η Πλατεία Σαριπόλου βρίσκεται κυνηγημένη από τις αρχές. Κι΄όμως δεν είναι ο εχθρός της Λεμεσού. Η Πλατεία Σαριπόλου είναι η Ατραξιόν της Λεμεσού και το ερώτημα που θα πρέπει να απαντηθεί είναι πότε κι΄ο Δήμος Λεμεσού θα το καταλάβει αυτό.
Πότε ο Δήμος Λεμεσού θα προχωρήσει να βελτιώσει την κατάσταση σε συνεργασία με αυτούς που επένδυσαν στην περιοχή, να τους βοηθήσει στα πλαίσια των νόμων και των κανονισμών να πάρουν όλες αυτές τις πολύπλοκες και πολλές σε αριθμό άδειες λειτουργίας.
Για να μπει έτσι η λειτουργία της Πλατείας σε μια νεα βάση. Στην βάση της περαιτέρω ανάπτυξης της με πιο ορθολογιστικό και σωστό τρόπο λειτουργίας και χωρίς να νοιώθει κυνηγημένη αλλά προπάντος χωρίς τα πρόστιμα τα οποία στο τέλος θα την γονατίσουν ολοκληρωτικά.
Υ.Γ. Ξήλωμα της πέργολας για να γίνει πλατεία, ένα συντριβάνι στην μέση, πιο χαμηλά τραπέζια, Ελληνικά ονόματα, ενιαία μουσική, όχι σε πρόχειρα και ευτελή κατασκευάσματα, καλύτερη αισθητική χώρου και τόπου, μερικά απ’ όσα θα μπορούσαν να γίνουν.
ο ΛΕΜΕΣ ιος …
