Φίλοι μου θα ήταν άκυρο να συγκριθώ τώρα με ένα ξεσπιτωμένο πρόσφυγα, αλλά δαμέ το μέλλον το δικό μας δεν είναι σίγουρο έτσι όπως μας εφάγαν οι καρχαρίες της οικονομίας και της πολιτικής…
Βασικά νιώθω ότι ως άνθρωποι έχουμε περισσότερα κοινά με αυτούς τους απλούς ανθρώπους παρά με τους πολιτικούς μας, τους τραπεζίτες μας, τους επιχειρηματίες μας που μας τρώνε κάθε μέρα.. και αυτό είναι που μας λείπει: Ο ανθρωπισμός, το μέτρο ανάπτυξης μιας χώρας να μετράται από την ευμάρεια της πλειοψηφίας και όχι των λίγων που ελέγχουν την οικονομία. Κρίμα που ακόμα ψηφίζουμε κυβερνήσεις χωρίς ανθρωπισμό….
