Κατά την διάρκεια της περιόδου ακούσαμε και φέτος μεγάλα λόγια. Κάποτε από την πλευρά της ΑΕΛ, φέτος και λόγω διεκδίκησης του τίτλου περισσότερο από την πλευρά του ΑΠΟΛΛΩΝΑ.
Ακούσαμε και πάλι για τους διαιτητές, φωνάξαμε και πάλι για την ΚΟΠ, φωνάξαμε για τον “βασιλιά” και τους πρίγκηπες που τον περιβάλλουν, για την αύξηση των ομάδων σε 14, για το γήπεδο.
Στο τέλος όμως κι όπως τελειώνει το κάθε παραμύθι, γιατί εδώ στην Λεμεσό εύκολα παραμυθιαζόμαστε κι’ έτσι μας κοροιδεύουν, στο τέλος έζησαν και πάλι όλοι αυτοί καλά κι΄εμείς στον κόσμο μας.
Τι κι΄αν το πρωτάθλημα αυτό κρίθηκε πριν από μερικές εβδομάδες από τους διαιτητές σε ΓΣΠ και Αντώνης Παπαδόπουλος ταυτόχρονα; Ήδη όλα αυτά τα ξεχάσαμε.
Και τώρα όπως και πάντα, ζήτω ο βασιλιάς! Αυτό βρωντωφώναξαν όλοι στην ψεσινή εκδήλωση της βράβευσης των “αρίστων” κάπου εκεί στην πρωτεύουσα. Ήταν όλοι οι “καλοί” εκεί.
Κι΄εμείς εδώ, ναι στον κόσμο μας. Να μας κρούζει, να μην το δεχόμαστε, να μην μας ικανοποιεί, να τρωγώμαστε να είμαστε κατά τους πρωτευουσιάνους οι μίζεροι Λεμεσιανοί.
Ενώ για δέστε για παράδειγμα την ΑΕΚ. Έχασε ένα ολόκληρο πρωτάθλημα, το έχασε από ένα ανύπαρκτο πέναλτυ το οποίο ούτε κι΄ο Τράττος δεν κατάλαβε πως και γιατί το έδωσε.
Κι’ όμως, ακούσατε κανέναν στην ΑΕΚ να έχει κανένα παράπονο; Όχι, το έχουν ήδη αποδεκτεί, το δέκτηκαν από την ίδια εκείνη εκεί την στιγμή εκεί στην πρωτεύουσα στο ΓΣΠ.
Κι΄έτσι οι άνθρωποι είναι very happy. Χαρούμενοι για την δεύτερη θέση, χαρούμενοι για τις ψεσινές βραβεύσεις, χαρούμενοι για τις μετοχές της ΚΟΠ TV, χαρούμενοι για όλα και όλους.
Όχι σαν εμάς εδώ στη Λεμεσό που τίποτα δεν μας ικανοποιεί. Που τίποτα δεν μας χαροποιεί. Που δεν αποδεχόμαστε την μοίρα μας κι΄όμως παίζουμε στο δικό τους παιγνίδι.
Και ζήσανε λοιπόν αυτοί καλά, έτσι θα ζούνε για πάντα κι΄εμείς πάντα θα ζούμε στον κόσμο μας! Εκτός βέβαια κι΄αν κάποτε κάνουμε τα λόγια μας πράξη και τους εγκαταλείψουμε!
ο φούρπΟς…
