Μετά τα ωράρια λέτε το επόμενο project, το επόμενο στοίχημα που θα “πρέπει να κερδηθεί” να είναι η μονοδρόμηση; Κάτι τέτοιο ακούω και μαθαίνω αλλά προς το παρών οι πιέσεις είναι υπο την μορφή της εισήγησης και της πρότασης.
Όμως τελικά συνειδητοποιώ πόσο αδαής, χαζός, ίσως ακόμη και πόσο βλάκας είμαι όταν πιστεύω. Όταν λέω ότι μια μέρα θα πεζοδρομηθεί. Κούνια που με κούναγε και μάλλον απέχω πολύ από την πραγματικότητα και ζω στον κόσμο μου.
Ωστόσο κι’ επειδή η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία κι΄επειδή πάντα βλέπω μπροστά μπορώ να αντέξω ακόμη ένα ή δυο μάλλον Καλοκαίρια, ακόμη ένα Χειμώνα, μια Άνοιξη και δυο Φθινόπωρα. Και τότε θα ανατείλει ο ήλιος και στη Λεμεσό.
Υ.Γ. Απολογούμε που σήμερα γίνομαι δυσνόητος για τους πολλούς, ελπίζω να είμαι όμως κατανοητός για τους λίγους!
ο ΛΕΜΕΣ ιος…
