Σε συνέντευξη που έδωσε η Αγγελική Γαζή Επίκουρη καθηγήτρια του Τμήματος Επικοινωνίας και Σπουδών Διαδικτύου του Τεχνολογικού Πανεπιστημίου Κύπρου στην Εφημερίδα Καθημερινή δίνει την δική της άποψη για την ανάπτυξη της Λεμεσού, που βιώνει τα τελευταία 9 χρόνια με την διαμονή της στην πόλη.
“Ζω στη Λεμεσό εννέα χρόνια. Είναι μια πόλη που έχει αλλάξει πολύ: άλλη η Λεμεσός το 2008, άλλη το 2017. Η πρώτη μου εντύπωση όταν ήρθα ήταν ότι δεν είχε κέντρο. Ενδεχομένως η απόφαση το πανεπιστήμιο να είναι μέρος του πυρήνα της πόλης να έχει συμβάλει στο να αναδειχθεί το κέντρο της Λεμεσού. Παράλληλα, τα έργα στην παραλιακή, η δημιουργία της μαρίνας, το παλιό λιμάνι φαίνεται ότι έδωσαν πνοή και μια αίσθηση εξωστρέφειας στην πόλη. Βρίσκεσαι σε ένα μέρος που αισθάνεσαι ότι εξελίσσεται συνεχώς.
Η μαρίνα (με όποιο αρνητικό πρόσημο μπορεί κανείς να της προσδώσει, εξαιτίας του ότι δεν αναδεικνύει ιδιαίτερα τα πιο παραδοσιακά στοιχεία της Λεμεσού) λειτούργησε ως ένα σημείο όπου οι Λεμεσιανοί και οι επισκέπτες μπορούν να συναθροίζονται – για καφέ, για φαγητό, για περίπατο. Αποτέλεσε έναν χώρο που έλειπε από τη Λεμεσό.
Αυτό που με ενοχλεί είναι ότι αρχίζει μια ανάπτυξη που δεν ταιριάζει με το ύφος μιας μεσογειακής πόλης, δηλαδή η δημιουργία ουρανοξυστών στο παραλιακό μέτωπο και μια προσπάθεια «ντουμπαϊοποίησης» της Λεμεσού. Υπάρχουν ένα σωρό υπέροχα σημεία που θα μπορούσαν να αναδειχθούν, αντί να κυριαρχήσει ένα μοντέλο άναρχης δόμησης πάνω στη θάλασσα με ουρανοξύστες. Ας θυμηθούμε το παράδειγμα της ισπανικής Κόστα ντελ Σολ, η οποία τόσο τουριστικά όσο και επιχειρηματικά απέτυχε τελικά.”
