Το όνομα του Πάμπου Χριστοδούλου έγινε tatoo στα μπράτσα των φίλων της ΑΕΛ. Ο δε Ματίας Ντεγκρά μετονομάστηκε σε “Άγιο” Ντεγκρά και η “αγιότητα” του σε αυτοκόλητο κοσμούσε πολλούς τοίχους στην Λεμεσό.
Την αρχή έκανε ο Πάμπος, ξαφνικά πάνω στον ενθουσιασμό του πιθανώς για το ότι έγινε πρωταθλητής και Ευρωπαίος, πήγε και υπέγραψε σε μεγαλομάντζερ. Κι΄εκεί που τα έλεγαν τετ α τετ με τον φίλο και “σειρά” του Αδρέα Σοφοκλέους ξαφνικά του είπε, θα μιλάς με κάποιον Πασχάλη.
Ο δε Ματίας τα έκανε πραγματικά μούσκεμα. Πρώτος καλέστηκε από τον επίσης φίλο και θαυμαστή του Ανδρέα Σοφοκλέους, για να ανανεώσει και να μείνει για πάντα στο λιμάνι. Κι΄όμως δεν τα βρήκε εκεί που θα μπορούσε να το κάνει εύκολα και η συζήτηση πέρασε και πάλι σε επίπεδο μάνατζερ.
Και τώρα τι και που; Ο Πάμπος έκανε ένα αποτυχημένο πέρασμα από την Ανόρθωση, χάνοντας κι΄αυτό που είπε, “στην Κύπρο μόνο ΑΕΛ” μένοντας και πάλι στην ανεργία, ενώ ο Ματίας έχασε θα λέγαμε και τα αυγά και τα καλάθια. Γιατί δεν πιστεύω ότι θα βρει έστω και μειωμένο το συμβόλαιο που το πρόσφερε η ΑΕΛ.
Και δεν θα το βρει για πολλούς λόγους. Γιατί κατ΄αρχάς στην Ελλάδα δεν υπάρχουν τέτοια συμβόλαια, γιατί δεν είναι εύκολο ένας τερματοφύλακας να κάνει καλό συμβόλαιο σε ομάδα στο εξωτερικό και εν κατακλείδι άλλο είναι να ζεις και να λατρεύεσαι στην Λεμεσό και άλλο να ζεις στην Τρίπολη.
Κι΄ας με συγχωρέσει ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης γι΄αυτό.
ο φούρπΟς…
