Αν η ΑΕΛ κερδίσει τα έξι εναπομείναντα παιγνίδια, τα οποία απομένουν για την συμπλήρωση της κανονικής διάρκειας του πρωταθλήματος, τότε ναι, η ΑΕΛ θα έχει αποκτήσει καλό προβάδισμα για την κατάκτηση του τίτλου.
Και σωστά ο Πάμπος και η παρέα του λένε ότι βλέπουν μόνο το επόμενο παιγνίδι. Αλλά στην ΑΕΛ αυτή την στιγμή κι΄εδώ που έφτασαν, είναι υποχρεωμένοι και να μην θέλουν, να δουν τα επόμενα έξι παιγνίδια μαζί.
Θα πρέπει να το κάνουν αντιλαμβανόμενοι ότι μέχρι το τέλος της φάσης αυτής του πρωταθλήματος, η ΑΕΛ μπορεί τον ένα βαθμό με τον οποίο σήμερα προηγείται στον βαθμολογικό πίνακα, να τους κάνει τέσσερεις βαθμούς, δεδομένων των μεταξύ των υπόλοιπων διεκδικητών του τίτλου αγώνων.
Κι΄αν στην ΑΕΛ είχαν αρχικά σαν στόχο την είσοδο της ομάδας στην πρώτη τετράδα, αυτό το πέτυχαν προ πολλού. Κι΄αν ο στόχος αυτός μετατράπηκε σε διασφάλιση του Ευρωπαικού εισιτηρίου, η νίκη στο Παπαδόπουλος, το έφερε πολύ κοντά. Αν η ΑΕΛ πάρει έξι νίκες μέχρι το τέλος, τότε κι΄ο στόχος του πρωταθλητή θα είναι ακόμη πιο κοντά.
Και πριν πάμε στο κάθε ένα από τα έξι εναπομείναντα παιγνίδια ξεχωριστά, θα μιλήσουμε γενικά. Είναι έξι παιγνίδια δύσκολα, με ιδιαιτερότητες το καθένα, αλλά κανένα δεν μπορεί να είναι παιγνίδι φόβητρο για την φετινή ΑΕΛ.
Και πάμε την Κυριακή με ΕΡΜΗ. Η ομάδα που έκοψε από την ΑΕΛ στη Λάρνακα, δυο πολύτιμούς βαθμούς. Νομίζω δεν σηκώνει υποτίμηση, αλλά και καμμιά αμφοβολία. Όχι απλά νίκη, αλλά νίκη με μηνύματα.
Με την Αναγέννηση, φυσιολογικά θα έλεγα πάνω κάτω το ίδιο. Τώρα εδώ υπήρξε ένα μπέρδεμα και το τριήμερο της ερχόμενης εβδομάδας, Πέμπτη με Σάββατο, θα είναι κομβικό. Πάρθηκαν λάθος αποφάσεις ή απλά απρόσεκτες. Γιατί θυμίζουμε ότι η ΑΕΛ παίζει Πέμπτη κύπελλο με ΑΠΟΕΛ και Σάββατο στο Παραλίμνι με Δερύνεια. Ωστόσο ακόμη κι΄έτσι, η επιλογή είναι μια και χωρίς δικαιολογία.
Και μετά ΑΕΚ εντός έδρας. Μια ΑΕΚ, απρόβλεπτη, πάνω και κάτω, μια ΑΕΚ που επίσης έκοψε δυο βαθμούς από την ΑΕΛ στον Α΄γύρο, σε ένα παιγνίδι στο οποίο η ΑΕΛ άξιζε το τρίποντο. Δεν θα είναι εύκολη νίκη, αλλά πρέπει να είναι νίκη.
Και πάμε στο ΓΣΠ. Στο γηπεδάκι που ούτε το όνομα του δεν θέλω να γράφω. Κι΄όμως εκεί φέτος τα κατάφερε η ΑΕΛ. Και έδειξε να το μαθαίνει το γηπεδάκι και να πατά καλά. Είναι όμως ο Ολυμπιακός. Και υπάρχουν ιδιαιτερότητες λόγω Πάμπου. Δύσκολο, αλλά το έχει η ΑΕΛ. Πάλι απ΄αυτή εξαρτάται.
Στο τοπικό ντέρμπι τι να πείς; Μόνο ότι μέχρι τότε θα ξεκαθαρίσει για το που τερματίζει ο ΑΠΟΛΛΩΝΑΣ, αλλά και πάλι είναι τοπικό ντέρμπι και όπως ξέρουμε αυτά τα παιγνίδια, αρχίζουν πάντα από το μηδέν. Η πιο δύσκολη αποστολή της ΑΕΛ.
Κι΄αν είναι δύσκολα στο ντέρμπι της Λεμεσού, για το Δασάκι τι να πείς; Απρόβλεπτο, γεμάτο κινδύνους, όπως όλα τα δάση που γνωρίσαμε μέσα από τα παραμύθια μας όταν είμασταν μικροί. Να ευχηθούμε να μην κινδυνεύει ο Εθνικός μέχρι τότε, γιατί και το λιοντάρι, κάποτε τα βρίσκει δύσκολα στο δάσος.
Όπως και να έχει. Το φιλοσοφήσαμε το θέμα και που καταλήξαμε; Εκεί που αρχίσαμε. Είναι στα πόδια της ΑΕΛ. Η ΑΕΛ μπορεί, με έξι νίκες, νίκες που μπορεί να κατακτήσει, να πάρει προβάδισμα τίτλου. Είπαμε είναι στα πόδια της και το εννοούμε.
ο φούρπΟς …
