Ο υπο κατασκευήν αγωγός μεταφοράς φυσικού αερίου με το όνομα Ναμπούκο, σχεδιάστηκε με στόχο να εξασφαλίσει την διαφοροποίηση των προμηθειών αερίου για τα Ευρωπαϊκά κράτη και ιδιαίτερα για να μειώσει την εξάρτηση της Ευρώπης στον τομέα αυτό από την Ρωσία.
Την διαχείριση αυτού του φιλόδοξου σχεδίου ανέλαβε διεθνής κοινοπραξία από επτά εταιρείες, από επτά διαφορετικές χώρες, από αυτές από τις οποίες θα παιρνούσε ο αγωγός. Συγκεκριμένα ο Ναμπούκο θα παιρνούσε μέσα από τις Βουλγαρία, Τουρκία, Ρουμανία, Ουγγαρία, Γερμανία και Αυστρία.
Το σχέδιο προέβλεπε την μεταφορά αερίου από το Αζέρμπεϊτζαν, το Ιρακ και το Τουρκμενιστάν μέσω Τουρκίας, Βουλγαρίας, Ρουμανίας και Ουγγαρίας προς την Αυστρία κι΄από εκεί στην Γερμανία με το προβλεπόμενο μήκος του αγωγού να είναι 3.900 χιλιόμετρα, ενώ η χωρητικότητα του 31 δις κυβικά μέτρα ετησίως.
Ωστόσο και παρά τις μεγάλες φιλοδοξίες που υπήρξαν αρχικά, στην πορεία φαίνεται να υπήρξαν μεγάλα προβλήματα με μεγαλύτερο την έλλειψη εγγυημένου αερίου, το οποίο θα μεταφερόταν από την Ασία στους Ευρωπαίους καταναλωτές.
Τον Μάρτιο του 2012 διαφάνηκαν οι προθέσεις των αρμοδίων, για ακύρωση ή για σμίκρυνση αυτού του φιλόδοξου σχεδιασμού.
Συγκεκριμένα η είδηση, που δημοσιεύθηκε σε ευρωπαϊκά μέσα ενημέρωσης έλεγε ότι ο διευθυντής της Nabucco Gas Pipeline International, Ραϊνχαρντ Μίτσεκ, είπε ότι η εταιρεία εξετάζει διάφορες εναλλακτικές λύσεις για να βρει την καλύτερη λύση προμήθειας και μεταφοράς αερίου στους πελάτες.
Η ένταση κλιμακώθηκε και επειδή η γερμανική εταιρεία RWE, ένας από τους μετόχους του σχεδίου, δήλωσε, ότι ενδέχεται να αποσυρθεί από την κοινοπραξία, επειδή το θεωρεί το κόστος πολύ ψηλό, ενώ η Τουρκία από την πλευρά της ανακοίνωνε ότι θα μείνει στο σχέδιο, αλλά ότι δεν το θεωρεί πλέον προτεραιότητα.
Μέσα σ΄αυτό όλο το σκηνικό και το προδιαγραφόμενο ναυάγιο, ξαφνικά είχαμε την κατ΄αρχήν εξεύρεση των μεγάλων ποσοτήτων φυσικού αερίου στο τεμάχιο ΑΦΡΟΔΙΤΗ από την Αμερικανική εταιρεία NOBLE, η οποία είχε ήδη βρει ακόμη μεγαλύτερες ποσότητες σε Ισραηλινά τεμάχια.
Κι’ εδώ φαίνεται να αναγγενήθηκαν οι ελπίδες και φιλοδοξίες αυτών που σχεδίασαν τον Ναμπούκο. Υπήρχαν πλέον στην περιοχή της ανατολικής μεσογείου πολύ μεγάλες ποσότητες εγγυημένου αερίου κάτι δηλαδή το οποίο από την αρχή είχε θεωρηθεί σαν προυπόθεση για την υλοποίηση του έργου.
Και φθάνουμε στην 16η Μαρτίου και την βραδιά του Eurogroup, όπου μέσα σε μερικές ώρες, το οικονομικό μοντέλο που η Κύπρος έκτισε με μεγάλο κόπο τα τελευταία 30 χρόνια, ανατινάχθηκε στον αέρα. O στόχος ήταν συγκεκριμένος και ήταν η αποχώρηση των Ρώσων από το νησί και η απεξάρτηση της Κύπρου από τα Ρωσικά κεφάλαια και κατ΄επέκτασην της Ρωσικής Ομοσπονδίας.
Την ίδια ώρα στην περιοχή βρισκόταν ο πρόεδρος των ΗΠΑ ο οποίος επισκεπτόταν τον Ισραήλ. Ο Μπάρακ Ομπάμα δεν ήλθε βέβαια για τουρισμό και είχε συγκεκριμένο στόχο τον οποίο και πέτυχε. Η μεσολάβηση του πέτυχε στο να επανέλθουν οι σχέσεις Ισραήλ και Τουρκίας στα πλαίσια που τις ξέραμε και παλιά, δηλαδή αυτά του στενού συνεργάτη και εταίρου.
Μέσα σ΄όλο αυτό το σκηνικό η Ρωσία φαίνεται να πιάστηκε στον ύπνο και γι΄αυτό και είδαμε αρχικά τους Πούτιν και Μεντβέτεφ να είναι εξοργισμένοι με τα όσα είχαν συμβεί. Ο Ναμπούκο ήταν και είναι ο μεγαλύτερος εχθρός των Ρώσων αυτή την στιγμή και το σίγουρο είναι ότι οι Ρώσοι ήδη καταστρώνουν τα σχέδια τους για την επόμενη μέρα.
Στην μέση όλων αυτών βρίσκεται βέβαια η μικρή Κύπρος και είναι πλέον προφανές ότι η τραγωδία της έχει όνομα και λέγεται “Ναμπούκο”.
economoΛΟΓΟΣ…
