Ήταν 15 χρονών όταν εκείνος, στα 25 του, την είδε σε μια στάση λεωφορείου στη Λεμεσό και του άρεσε.
Η ίδια είχε χάσει τον πατέρα της και βγήκε νωρίς στη βιοπάλη, πιάνοντας δουλειά σε ένα εργοστάσιο που παρασκεύαζε καραμέλες. Εκείνος, αφού απασχολήθηκε σε διάφορα επαγγέλματα όπως πωλητής παγωτών, φθαρτών, πατατών μέχρι ψυγείων, κατάφερε να περάσει τις εξετάσεις της Αστυνομίας και πλέον βρισκόταν στην υπηρεσία του τότε Προέδρου της Δημοκρατίας ως υπασπιστής.
Πήγε, λοιπόν, στους γονείς της με ένα φίλο του που γνώριζε την οικογένεια και την ζήτησε. Δέχθηκε η μητέρα της, δέχθηκε και η ίδια. Προχωρούν σε αρραβώνα και νωρίς μένει έγκυος. Δεν ήξερε ακόμα ότι ο πρασινομάτης γόης ήταν ένας αρρωστημένος γυναικάς, αλλά και αδίστακτα βίαιος. Σχεδόν αναίτια έρχεται η πρώτη χειροδικία και από το πολύ ξύλο, αποβάλλει το παιδί. Ακολούθως την παρατά και φεύγει στο Λονδίνο με μια άλλη γυναίκα. Όμως σύντομα βαριέται, επιστρέφει και την καταφέρνει να ξανασμίξουν.
Στα 17 της μένει ξανά έγκυος και έρχεται στον κόσμο η Μαρία. Είναι η γυναίκα που μας μιλά σήμερα και που οι θύμησες, αρκετά χρόνια μετά, της προκαλούν την ίδια ανατριχίλα, την ίδια αναστάτωση, τον ίδιο πόνο. Λίγο αργότερα η μητέρα της μαθαίνει ότι ο άντρας της ήταν ήδη παντρεμένος και είχε μάλιστα και τρία παιδιά. Εκείνος καταφέρνει να την πείσει ότι βρίσκεται σε διάσταση, η ίδια υποτάσσεται και την ίδια στιγμή η βία αυξάνεται…
Διαβάστε τη συνέχεια στον Reporter ΕΔΩ:
